ZWARE KNIEBLESSURES NOOPTEN RUBEN SCHELBERT (34) TOT STOPPEN, NU IS HIJ TRAINER BIJ QUINTUS
‘TOPSPORT IS ONGEZOND’
Het klinkt een tikje wrang, maar drie zware knieblessures van de Zwitserse handbalinternational Ruben Schelbert (34) leverde eredivisionist Quintus een toptrainer op. Al op zijn 26ste moest hij zijn veelbelovende spelerscarrière beëindigen. ,,Dat was het droevigste moment.”
Ruben Schelbert was in zijn vaderland een gevierd handballer. Hij werd er die keer landskampioen met topclub Kadetten Schaffhaussen, won viermaal de Supercup, speelde achttien duels in de Champions League, kwam vijftig keer uit voor Jong-Zwitserland en speelde 29 interlands voor het Zwitserse team.
Hij zou zich dus met recht, als een speler uit een sterk handballand, een vedette mogen noemen. Maar zo zit Schelbert niet in elkaar. Bescheiden als hij is, praat hij nauwelijks over zijn successen. Wél vertelt hij over het ingrijpende moment waarop hij, veel te jong, moest stoppen met zijn favoriete sport. Het is al weer even geleden, maar je kunt het verdriet in zijn ogen lezen als hij erover vertelt.
,,Binnen achttien maanden moest ik drie knieoperaties ondergaan”, zucht hij. ,,De eerste was een afgescheurde voorste kruisband, de tweede een meniscus en de derde de voorste kruisband plús de meniscus. Dat was het moment, hoe moeilijk ook, dat ik dacht: nu moet ik stoppen. Maar ik was pas 26 jaar, dus mijn sportieve ambities waren er nog volop. Ik hoopte ooit in de Bundesliga in Duitsland te kunnen handballen, maar dat was door die blessures onrealistisch geworden. Uiteindelijk heb ik toch de knoop doorgehakt.”
HARDSTE MOMENT
De gedreven sportman liet dus zijn verstand boven zijn gevoel zegevieren. ,,Het was het moeilijkste, droevigste, hardste moment in mijn sportloopbaan, omdat tot die tijd handbal altijd in het middelpunt stond. Maar ik moest reëel zijn. Ik houd van sporten en ik wil op mijn zestigste nog kunnen wandelen en skiën en van alles lichamelijk kunnen doen. Bovendien kon ik de revalidatie om terug te keren in de topsport niet meer opbrengen. De uitkomst daarvan was niet te voorspellen. Het risico op een nieuwe blessure te groot.”
Ruben Schelbert is geboren in Muotathal, een vallei in de Zwitserse bergen. Hij is getrouwd met Irina, die sinds 2020 werkzaam is op de Zwitserse ambassade in Den Haag. ,,Het beviel haar hier zo goed, dat we na een korte periode besloten dat ik ook naar Nederland zou komen. Ik heb hier inmiddels werk gevonden als personal trainer bij Get Fit Stay Fit & Sportperformance in Wateringen. Ik doe een deeltijdstudie fysiotherapie en geef trainingen bij Handbalschool Haaglanden en dus ook bij Quintus.”
VOELDE ME WELKOM
Via Quintus-icoon Jan van Kester kwam Schelbert in contact met de Heulse club. ,,Het contact met hem, Roel de Bakker en Neso Saponjic voelde meteen goed. Ik merkte, dat ik welkom was en kreeg de kans om bij de herenselectie te assisteren. Dat was voor mij een gouden mogelijkheid. Quintus is een club met een grote historie en traditie en met veel succesvolle teams bij de dames en heren. Er heerst een sportinstelling die me aanspreekt. Opbouwen en successen bereiken. Vergelijkbaar met de Zwitserse sportcultuur. In de echte topsport moeten de spelers leren in belangrijke wedstrijden hun niveau te halen. Dat helpt ook in het leven naast het handbal, bij examens, als onder druk gepresteerd moet worden. Zelf houd ik daar erg van.”
Begin dit seizoen maakte Schelbert de overstap naar de hoofdmacht bij de mannen. De spelers zijn lovend over de aanpak van hun nieuwe coach en zelf heeft hij het ook bijzonder naar zijn zin met de ambitieuze groep. Quintus is nog in de race voor het kampioenschap in de eredivisie. Het is mijn ambitie om voorlopig bij Quintus te blijven. Ik wil de spelers beter maken, maar ook mezelf als trainer, coach en mens ontwikkelen. Dat kan hier uitstekend.”
De gedreven oefenmeester realiseert zich, dat hij het niet iedereen naar de zin kan maken. ,,In een selectie zijn nooit alle spelers helemaal tevreden. Belangrijk is om open en eerlijk te zijn. Als spelers weten waar ze aan toe zijn, begrijpen ze de beslissingen. Ik praat veel met de spelers. Meestal ben ik ook de laatste die de zaal uitloopt, omdat ik iemand weer tekst en uitleg heb gegeven. We willen allemaal hetzelfde, maar uiteindelijk ben ik toch degene die de beslissing neemt om de beste teamprestatie te behalen.”
MENTAAL
Schelbert weet ook als geen ander hoe hij om moet gaan met geblesseerde spelers. Niet alleen weet hij veel over het fysieke herstel, maar vooral ook over het mentaal weer fit krijgen van zijn spelers. ,,Het vertrouwen terugkrijgen, je zeker voelen en de gedachten aan de blessure uit je hoofd zetten. Iedere speler gaat hier anders mee om. Vooral bij terugkerende blessures of instabiliteiten worden spelers onzeker. Dan is het nóg belangrijker om in samenwerking met fysio en artsen een herstelplan te hebben om de speler te ondersteunen.”
De speler die zelf de zwaarste blessures opliep, weet dat je dan zorgvuldig moet omgaan met de geblesseerde en hem de tijd moet gunnen om volledig te herstellen. ,,Stap voor stap binnen de lijnen brengen en zekerheid met kleine successen laten opbouwen. Met vooral ook aandacht voor de psychische kant. Hoe groot is de belasting buiten het handbal en welke druk legt hij zichzelf op? Uiteindelijk gaat de gezondheid boven alles en moet die speler ook op latere leeftijd nog kunnen sporten. Eerlijk gezegd is elke topsport ongezond. Het is zaak om een evenwicht te vinden tussen maximale prestaties en gezondheid. Dat blijft een spagaat.”
AD SPORT/PETER LOTMAN
