Toos Alsemgeest, een leven lang handbal en een leven lang Quintus

Het NHV streeft er naar voor haar leden een leven lang handbal mogelijk te maken. Iemand start als jeugdlid, groeit door naar senioren lid, stelt zich daarnaast of daarna beschikbaar voor een kaderfunctie (bestuurder, trainer, coach, scheidsrechter), waardoor de verbondenheid met de handbalsport en de club blijft. Tegenwoordig kan een ouder lid tot op hoge leeftijd nog actief handbal spelen, door mee te doen aan “walking handbal”.

Toos Alsemgeest is zo’n lid van onze club, waarvan we kunnen zeggen “een leven lang handbal”, maar daarnaast ook “een leven lang Quintus”. Toos speelde graag met een bal en liet zich door Joke Verbraeken (met wie ze nog jaren later samen zou spelen in dames 1) overhalen, om in navolging van haar oudere zus Jeanne te gaan handballen bij Quintus. Joke was in die jaren bezig met de vorming van een nieuw “pupillenteam”, een rol als aanjager voor de jongste jeugd die ze nog steeds in onze club vervult. Er werd toen door Quintus handbal nog getraind op het oude VELO-veld aan de Harrie Hoekstraat. Toos mocht tot haar teleurstelling aanvankelijk geen wedstrijden spelen, omdat ze nog geen 10 jaar was, de toen geldende minimum leeftijd.

Toos deed behalve handbal ook aan turnen. Ze beschikte daardoor over een bijzonder groot atletisch vermogen, waardoor ze over een lange arm kon gebruiken, waarmee ze de ballen goed om de verdedigsters en keepsters heen kon gooien. Toos beheerste als 1 van de weinige dames speelsters een zogenaamde “knikworp”, een gevaarlijk wapen van haar. Later bleek bij Yvette Broch, hoe handig voor handbal een basis in het turnen kan zijn voor een top handbalster. Tegenwoordig voegen we dat element toe aan onze trainingen toe en noemen we dat ASM.

Net als Yvette later zou doen maakte Toos al op 16-jarige leeftijd haar debuut in dames 1. Natuurlijk werd haar talent ook opgemerkt door de scouts van het NHV en raakte ze zo betrokken bij Oranje. Dit maakte haar handbalwereld nog groter.

Onder trainer Wim Jansen, ontstond er bij de damesselectie van Quintus een meer prestatiegerichte cultuur en ging Quintus meedraaien in de top van de eredivisie. Er kwam ook instroom van buitenaf bij, waardoor het niveau verder verbeterde. Zo kwamen Joke Lekkerkerk over van Wings en Mariëlle van Velden-Gudde van UVG. Speelsters, die geweldig integreerden in de club en met wie Toos later diverse activiteiten zou opzetten.

Er werd door Quintus afscheid genomen van het trainen en spelen in de Heulse veilinghallen en Veiling Noord. De VELO-hal werd aanvankelijk de thuisbasis. Van der Voort stalen buizen werd in 1974 naamsponsor en de naam Van der Voort-Quintus was geboren. Dames 1 wist zich te plaatsen in het seizoen 1978-1979 voor de bekerfinale in Ahoy. Dit was de eerste en de enige maal, dat het NHV in navolging van het korfbal haar bekertoernooi afsloot in deze grote arena.

Inmiddels waren er in Kwintsheul al plannen gemaakt voor voor de bouw van een eigen sporthal, die de naam Van der Voort-hal ging dragen, als ode aan 1 van de grote sponsors van het project. Bij de opening van de sporthal namen Toos Alsemgeest en Joke Verbraeken afscheid als actief speelster. Zij zouden in het vervolg de jeugd van Van der Voort-Quintus gaan opleiden. In de eerste jaren, na de opening van de sporthal groeide de jeugdafdeling enorm. Door de inzet van de enthousiaste jeugdvoorzitter Geert Zwinkels en zijn vrouw Rina werd de ledengroei organisatorisch goed verwerkt binnen de club.

Toos gebruikte haar achtergrond als gym-juf om de trainingsdiscipline bij de pupillen te verhogen. Er ontstond een top jeugdopleiding. Naast Joke Verbraeken ging ook oud-speelster Mariëlle Gudde Toos haar hierbij helpen. Eén van die pupillen was Tanja van Velzen. Dit leidde al snel tot goede

resultaten bij de jeugd. Een opvallend succes was het kampioenschap bij de A-jeugd, waarbij het sterke Ookmeer geklopt werd. In dat team zaten de eerste speelsters uit de pupillengroep (zoals Tanja van Velzen en Monique Louwerens). Later volgden er voor Toos als coach bij de jeugd nog vele successen meer bij de B-jeugd, o.a. met de lichting van Kim van der Burg en Patricia van Zundert.

Toen Leo van Velzen trainer werd bij de damesselectie van Van der Voort-Quintus werd Toos begeleidster van dames 1, later werd ze in deze rol opgevolgd door Joke Lekkerkerk.

Toos werd ook nog coach van dames 2. Droevige persoonlijke omstandigheden (plotseling overlijden van haar man Daan) zorgden er voor dat Toos enige jaren afstand nam van handbal en van Quintus. Haar vriendin en ex-medespeelster Joke Lekkerkerk benaderde Toos om samen met haar het management van de damesselectie te gaan invullen. Dit bracht Toos terug bij Quintus. Later werd de rol van management van dames 1 onder gebracht bij het coördinatieteam voor de damesselectie (CT). Hier heeft Toos een aantal jaren lid van geweest, samen met haar vroegere pupil Tanja Engelvaart-Van Velzen.

Toos heeft veel liefde voor het handbalspelletje en vond het daarom erg leuk om met de speelsters direct contact te hebben. Haar nieuwe relatie Nic vond het leuk om de vele verdiensten van Toos voor Quintus en de handbal zichtbaar te maken als sponsor van een kleedkamer deur van hal 1. Inmiddels heeft Toos besloten terug te treden. Hoewel de liefde voor handbal is gebleven, is de beleving van topsport van de nieuwe generatie “Z” niet altijd eenvoudig te begrijpen en te managen voor “60-ers”. Hierdoor heeft ze ook meer tijd voor haar kleinkinderen.

Afgelopen vrijdag wilde het bestuur van Quintus handbal Toos voor al haar verdiensten voor Quintus handbal eren, met de onderscheiding tot Lid van Verdienste. Dank je wel Toos.

Jan van Kester