PECH OVERSCHADUWT DE SPORTCARRIÈRE VAN JORDI VAN ERP

Jordi van Erp (21) was na tal van fysieke tegenslagen eindelijk weer fit toen hij tijdens zijn wintersportvakantie zijn schouder brak. ,,Ik heb nu wel genoeg pech gehad.

Handballer Jordi van Erp wilde graag op het hoogste niveau handballen en maakte daarom vorig jaar de overstap van Dynamico Oss naar BENE-Leagueclub Quintus. Een mooie toekomst lonkte, maar hij kon niet bepaald op de geluksfactor rekenen. Sinds zijn komst naar Kwintsheul werd hij getroffen door blessures, kwam het coronavirus, kreeg hij de ziekte van Pfeiffer en liep hij een gebroken schouder op.

Van Erp wordt beschouwd als een gewild talent. Spelinzicht, goed schot, snel en beweeglijk. Geen wonder, dat Quintus hem maar wat graag wilde inlijven. Zelf zag hij de overstap ook helemaal zitten in de verdere ontwikkeling van zijn handballoopbaan. ,,Toen vorig jaar de mogelijkheid kwam om aan de bak te gaan bij Quintus, heb ik besloten die kans te pakken”, zegt Van Erp, die niet kon vermoeden dat er veel tegenslagen op zijn weg zouden komen.

Want hoeveel pech kun je hebben?

,,Blessures ben ik wel aan gewend. Dat hoort bij handbal. Het ergste was het opspelen in oktober van Pfeiffer”, herinnert hij zich nog goed. ,,Nadat ik bloed had laten prikken, bleek dat ik te weinig rode bloedlichaampjes aanmaakte. Daardoor had ik last van hoge koorts. Er werd vrijwel geen zuurstof door mijn lichaam vervoerd. Eerst heb ik nog een beetje aangekloot met trainen en mijn stage en tegen Volendam heb ik zelfs nog een paar minuutjes in het veld gestaan. Toen was eigenlijk al duidelijk dat ik rust nodig had.”

TIEN UUR SLAAP

Die rustperiode werd langer en heftiger dan Van Erp had verwacht. ,,De eerste drie, vier weken kwam ik alleen mijn bed uit om een klein stukje te wandelen, meer lukte niet.”

Het bleef sukkelen totdat het in december eindelijk wat beter ging. Van Erp: ,,Ik sliep heel veel, haalde makkelijk tien uur slaap en dat had ik ook echt nodig. Voor die tijd had ik aan zeven uur meer dan genoeg.”

Ondanks de vermoeidheid en het vele slapen, was de jeugdige handballer vol goede moed toch van plan om begin januari weer aan te sluiten bij de groepstrainingen van Quintus. ,,Dan had ik mooi een maand de tijd om wedstrijdfit te worden richting de herstart van de competitie eind januari.”

Om de accu op te laden en vooral om de rode bloedcellen op te bouwen, besloot Van Erp rond Kerstmis nog even een weekje met wintersport te gaan. Die hoogtestage leek hem goed te doen.

,,Ik leek fysiek op de goede weg te zijn en voelde me fitter. Op de vierde dag besloot ik toch om een dagje rustig aan te doen. Normaal ski ik, maar ik besloot een dagje te gaan snowboarden. Dat had ik al vaker gedaan rondom een minder steile berg. Nog één keertje naar beneden en dan gaan we wat drinken, zei ik nog… ”

FATAAL

Juist die laatste keer werd de pechvogel fataal. ,,Met skiën ga je soms flink op je bek en sta je vrolijk weer op. Dit keer viel ik om met mijn snowboard op een vrijwel vlak stuk waar ik zo goed als stil stond. Ik landde bovenop mijn schouder.”

Van Erp voelde meteen dat het foute boel was, maar dacht eerst dat zijn schouder alleen uit de kom was. ,,Even terugzetten en morgen weer op de ski’s. Maar op de röntgenfoto’s bleek er een breuk te zitten in de rechterschouder en mijn sleutelbeen was losgebroken van mijn schouderblad.”

AAN DE BAK

Om de mobiliteit in de schouder te behouden moest de jonge handballer volgens de artsen direct worden geopereerd om vergroeiingen te voorkomen. ,,Dus direct naar een privékliniek in Oostenrijk voor een spoedoperatie. Inmiddels zit ik al zes weken met mijn arm vastgeklamd aan het lichaam, met een pin via de kop van de schouder in het sleutelbeen.”

Als de pin eruit gaat, is het afwachten of alles netjes is aangegroeid.

,,Zo niet, dan heb ik een probleem”, zegt Jordi van Erp even zorgelijk kijkend. ,,Maar daar wil ik nog niet over nadenken. Ik ga nog steeds uit van het positieve. Ik heb nu genoeg pech gehad en wil eindelijk wel eens echt aan de bak bij Quintus.”

AD SPORT/PETER LOTMAN