Oranje jeugd selecties (afsluiting)

Eerder op deze website schreven we al over de leden van onze club, die uitgenodigd waren om mee te spelen in de nationale Oranje jeugdselecties bij internationale jeugd kampioenschappen (EK’s en WK’s) deze zomer. Bij de damesjeugd is 2022 een WK-jaar, en bij de herenjeugd worden er deze zomer EK’s gespeeld. Veel verslagen over de nationale jeugdselecties waren en zijn te vinden op de website van het NHV of de sociale mediakanalen van het NHV. Beelden van EK’s zijn terug te zien op EHFTV en van sommige wedstrijden op de WK’s op Youtube.

Door de verhuizing van de schrijver van Kwintsheul naar Naaldwijk (op zoek naar een appartement met balkon), en het ontbreken van een sfeerplaatje van het WK van Jong Jong Oranje dames, heeft de afronding van dit artikel even op zich laten wachten en alle actualiteit verloren. Excuses daarvoor.

WK dames Jong Jong Oranje in Noord Macedonië

De zomer was voor de Oranje damesjeugd succesvol begonnen met een bronzen medaille op het WK DU20 (Jong Oranje, geboortejaren 2002-2003), gevolgd door een 6e plaats bij het Open EK voor de jongste selectie (Talenten-groep. Geboortejaren 2006-2007). De nationale dames U18 selectie (Jong-Jong Oranje) geboortejaren 2004-2005) speelde in augustus op het WK in Noord Macedonië. In deze selectie waren van Quintus keepster Bianca Schanssema, en speelsters Alieke van Maurik en Judith van der Helm opgenomen.

Aan dit WK namen maar liefst 24 landen deel (uit Europa, Azië en Afrika). Ze waren verdeeld over zes groepen van 4 landen. De bovenste twee landen gingen door naar de hoofdronde voor plaatsen 1 tm 12, de onderste twee naar de Presidentscup om de plaatsen 13 tm 24. Door overwinningen in poule tegen Slovenië (31-17), Guinnee (33-20) en een gelijkspel tegen Roemenië (29-29) ging Nederland samen met Roemenië, door naar de hoofdronde. Zowel Nederland als Roemenië namen 1 punt mee naar de hoofdronde. Vanuit een andere groep kwamen hier Duitsland en Zuid Korea bij. Omdat Duitsland verloren had van Zuid Korea en begonnen zij dus puntloos aan de hoofdronde. Daarom was de eerste wedstrijd voor Duitsland tegen Nederland in de hoofdronde direct heel belangrijk. Nederland won in de openingswedstrijd ruim van buur Duitsland (31-23), die daardoor uitgeschakeld waren voor de kwartfinales. Nederland verloor vervolgens wel van Zuid Korea (24-26). Het snelle beweeglijke verrassende spel van dit Aziatische land wijkt sterk af van het Europese handbal. Omdat Duitsland won van Roemenië, ging Nederland als nummer 2 uit de hoofdronde toch door naar de kwartfinales, waarin IJsland de tegenstander werd. IJsland is een klein land maar traditioneel heeft het een sterke handbalcultuur en levert het land veel goede toptrainers. De kwartfinale werd een gelijk opgaande spannende wedstrijd, waarin Nederland zich via een goed uitgespeelde aanval in de laatste minuut met een 27-26 zege plaatste voor de halve finales (en de dus strijd om de medailles). Tragisch genoeg raakte deze wedstrijd de uitblinkende Jalisha Loy (VOC) op een ongelukkige wijze zwaar geblesseerd aan haar knie. Voor haar eindigde het WK en zoals het laat aan zien haar seizoen.

In de halve finales werd Nederland gekoppeld aan topland Denemarken. De andere halve finale ging tussen Zuid Korea en Hongarije. Hoewel Nederland goed speelde bleek Denemarken in de halve finale duidelijk te sterk (37-21).

Daardoor moest Nederland om de bronzen medaille gaan strijden met Hongarije, dat verrassend door Zuid Korea was uitgeschakeld voor de finale. Na een moeizame start toonde Nederland mentaal vechtlust en bouwde zowaar in de tweede helft een ruime voorsprong van 5 doelpunten op. Zo’n tussenstand is bij handbal echter geen garantie voor succes, want Hongarije profiteerde optimaal van een overtalsituatie en liep in rap tempo in. De druk op Oranje nam toe. Hongarije kwam vlak voor tijd gelijk en kreeg na een overtreding in de laatste minuut via een “spelregel-situatie” een strafworp te nemen. Dit besliste zo de wedstrijd. Oranje bleef hierdoor na een bijzonder sterk gespeeld wedstrijd en toernooi zonder medaille. Het WK werd afgesloten met een ondankbare 4e plaats, maar met wel heel veel waardevolle handbal ervaringen. Westlandse Romee Maarschalkerweerd (VOC) werd nog gekozen in het “all-star-team” als beste cirkelspeelster.

EK Championship heren Jong Jong Oranje

De herenjeugd selecties speelden dit jaar Europese kampioenschappen. Nederland is nog ingedeeld op het tweede Europese niveau en moet nog proberen op de EK-toernooien (YAC tournaments (Younger Age Categorie European championships) promotie naar het hoogste niveau te bereiken. Alleen landen op het hoogste niveau kunnen zich via het EK plaatsen voor het WK volgend jaar.

Het European Championship voor Jongens onder 18 (geboortejaren 2004-2005), waar Nederland aan mocht deelnemen was in Israël. Van Quintus waren Olav Scholtes (cirkel), Thimo Axt (rechterhoek), Evan de Lange (keeper) geselecteeerd en was Thijs van Zeijl (keeper) aanvankelijk reserve. Nadat Evan zich in de eerste wedstrijd op zondag tegen Griekenland aan zijn enkel blesseerde werd Thijs als nog opgeroepen om aan te reizen naar

Israël. Hierdoor zat Thijs bij de tweede wedstrijd tegen Tsjechië op de bank. Een wedstrijd waar hij bij zijn debuut direct een strafworp stopte.

Bij het internationale herenhandbal is de fysieke pijler (lengte en kilo’s) erg belangrijk. Nu krijgen de meeste Nederlandse jongens hun groeispurt en fysieke ontwikkeling over het algemeen wat later, dan in andere Zuidelijkere landen. Hierdoor kenmerken de wedstrijden zich soms door een ongelijke strijd: “jongens” tegen “mannen”. Na nederlagen in de poule tegen Griekenland en Tsjechië ging Nederland spelen om de plaatsen 5 tm 8 met Bulgarije en Georgië.

Hierin werd in de eerste wedstrijd Bulgarije verslagen (28-22) en mocht Nederland om plaats 5 spelen tegen Georgië. Inmiddels was Evan voldoende hersteld om in de laatste wedstrijd weer te kunnen worden ingezet. Na een goed gespeelde wedstrijd won Oranje met 30-27. In deze wedstrijd wist ook Olav Scholtes meerdere keren goed in de ruimte te duiken als cirkelspeler en zo te scoren. Hierdoor konden de meeste spelers en hun supporters met een goed gevoel naar huis vliegen en met veel nieuwe indrukken terug naar huis. Helaas zijn deze vier ambitieuze talenten komend seizoen niet meer in het Quintus shirt te bewonderen, maar lieten zich weglokken door andere Beneliga-clubs.

Jan van Kester