Westlandse ploeg stuit op verrassend sterke tegenstand
Het was een mooie tegenstelling. Neso Saponjic, de winnende coach van Quintus, beende na afloop van de regioderby nijdig naar de kleedkamer. Zijn collega Hedi Boumnijel van EHC verliet het speelveld met een tevreden glimlach. Zijn team verloor weliswaar met 28-20, maar was in feite de morele winnaar.
Weer typisch zo’n vreemde derby waarin op voorhand Quintus dé grote favoriet was. Er werd in het Westlandse kamp niet gespeculeerd óf de Westlanders zouden winnen, maar vooral met hoeveel. Het zou heel anders lopen, want de thuisclub moest in de laatste tien minuten nog alles uit de kast halen om de twee punten binnen te slepen. En dat tegen een EHC, dat zwaar gehavend naar Kwintsheul was gekomen. Veel blessures en gestopte spelers en slechts twee wisselspelers op de bank eisten veel van het improvisatievermogen van coach Boumnijel.
Maar ziedaar, als alles tegen zit, komt blijkbaar de ware teamgeest naar boven. EHC maakte het Quintus zó lastig, dat naarmate de wedstrijd vorderde steeds meer de angst bestond dat het nog wel eens mis zou kunnen gaan. Zo ver kwam het niet, omdat uiteindelijk de ervaring en vooral het uithoudingsvermogen in de laatste periode de doorslag gaf. Te weinig wissels, spelers met kramp en een plotseling beter scorend Quintus deden de ploeg uit Leidschendam-Voorburg toch nog geflatteerd de das om.
COMPLIMENTEN
Maar wat hadden ze geknokt, die mannen van Boumnijel. Trots verkondigde hij dan ook: ,,Ondanks het verlies hebben wij een mooie wedstrijd laten zien. Quintus onderschatte onze capaciteiten omdat wij zo weinig spelers hadden. Ons doel was om weinig balverlies te lijden en de druk erop te houden. Dat is driekwart van de partij goed gelukt. Complimenten voor mijn jongens.”
De strijdlust was inderdaad enorm bij EHC, waardoor Quintus maar niet los kon komen. Veel missers, weinig scherpte en een te gemakzuchtige instelling zorgden ervoor, dat bij 6-6 (na een kwartier) en 12-11 (bij de rust) er van een walk-over geen sprake was. Vrij kansen werden te nonchalant afgewerkt, waarbij gezegd moet worden dat Timo Geers in het EHC-doel een voortreffelijke wedstrijd keepte. Nogmaals werd duidelijk waarom een aantal eredivisieploegen uit de regio de talentrijke doelman graag wilden inlijven. Hij hield zijn team met een stoppercentage van 40% zowel in de eerste als de tweede helft knap op de been.
Ook na het wisselen wilde het maar niet vlotten bij de Westlanders. Tot groot ongenoegen van coach Saponjic die met wissels en time-outs en pittige woorden van alles probeerde om zijn discipelen op het juiste spoor te krijgen. ,,Het is toch ongelofelijk, dat wij zó veel moeite hebben met deze tegenstander. Met alle respect voor EHC, maar die moeten wij toch voor de rust al op grote achterstand zetten. Veel te makkelijk opgenomen en steeds gedacht: dat komt wel goed. Dat kwam het ook wel, maar vraag niet hoe”, aldus Saponjic die na afloop nog lange tijd brieste van woede.
UITBLINKER ZWIRS
Bij 18-16 (na 45 minuten), 20-18 en 21-19 ( tien minuten voor tijd) lag EHC nog steeds niet op de knieën. Waarbij vooral de schotkracht van de linkshandige Zijad Dzidic opviel. Hij kon maar niet worden afgestopt. Dat lukte wél bij Youri Verschut, altijd goed voor veel doelpunten, maar hij kwam dit keer slechts tot vier strafworpen en geen speldoelpunt. ,,Ik werd steeds vroeg aangepakt en daardoor was het moeilijk voor mij. Dat deed Quintus goed.”
Toen brak er een fase aan, waarin de thuisclub even het pedaal intrapte en de marge met fraaie doelpunten opvoerde naar een verschil van acht doelpunten. Kanonskogels van Marnix Roos, maar ook een sublieme aanspeelpass van Roos hangend in de lucht en met één hand vangend direct door naar de sprintende Vince Zwirs. Klasse!
Met de pas 17-jarige Zwirs is meteen één van de uitblinkers genoemd bij Quintus. Hij kreeg veel speeltijd en met veel bravoure greep hij zijn kans en speelde met treffers uit de linkerhoek en uit de breaks een puike partij. Ook de jeugdige Youri Schutte maakte weer indruk, waarbij zijn laatste doelpunt met een beheerste lob een juweeltje was. Voeg daarbij het prima keeperswerk van de jonge Jop van der Knaap, die Cas van der Harst kwam vervangen, en dat alles toonde aan dat het met de jeugdige aanwas wel goed zit.
WEDSTRIJDRAPPORT
Amusementswaarde (***): Het was geen derby waarbij de toeschouwers op het puntje van de stoel gingen zitten. Of het zouden de supporters van EHC moeten zijn, die met plezier naar de strijdlust van hun idolen keken. Maar Quintus kon nauwelijks bekoren, behalve dan de jonkies die er nog bovenuit staken.
Scheidsrechters (***): Roos van Beek en Remco van der Linden floten een goede wedstrijd. Ze hadden de controle, maar hadden wat ons betreft veel vaker de voordeelregel mogen toepassen. Te veel doelpunten werden alsnog teruggefloten. Dat onderkenden ze zelf ook, maar gaven als verklaring dat ze het bewust kort wilden houden. Dus weinig risico.
Beste spelers: Bij Quintus waren we gecharmeerd van Vince Zwirs. Brutaal en onbevangen speelde hij een vlotte partij. Bij EHC stak keeper Timo Geers er bovenuit.
Doelpunten Quintus: Marnix Roos (8), Timo Blom (4), Jordan Beukman (4), Youri Schutte (3), Nick Schot (3), Vince Zwirs (3), René de Bakker (2) en Ali Ahmedov (1).
Doelpunten EHC: Zijad Dzidic (7), Youri Verschut (4), Djimmy Nolet (4), Wessel de Rijk (2), Barry van den Bos (2) en Remco Hooijmans (1).
———–
De vrouwen van Quintus verloren na een 19-15 ruststand opvallend ruim met 35-28 van Volendam. Bij 22-21 leek de partij te kantelen, maar de thuisclub behield het overwicht en kwam opnieuw op een ruime 28-23 voorsprong. Balverlies en onzorgvuldig afronden, zorgden voor de terugval van Quintus. In de slotfase probeerde het team van coach Rolf Schulte nog iets te forceren, maar van 30-27 liep Volendam van oefenmeester Zsigmond Makay weg naar de 35-28 eindstand.
Jara Datthijn met zeven doelpunten en Judith van der Helm met vijf treffers waren de beste schutters aan Westlandse zijde.
AD SPORT/PETER LOTMAN
Zondag 24 september start het rolstoelteam met hun eerste competitiedag van seizoen 2023-2024.
Het team heeft er weer zin in maar het zou nog leuker zijn als we veel toeschouwers zien, kom je kijken?
Ben je nu langdurend geblesseerd maar wil je toch graag in conditie blijven!
Kom dan op de donderdag meetrainen met het team van 17:30-19:00
Quintus mannen boekten een ruime 17-28 overwinning bij Feyenoord. Over de eerste helft (ruststand slechts 9-13) was coach Neso Saponjic niet tevreden. ,,Slordige verdediging en aanvallend bij vlagen goed, maar weinig organisatie en speldiscipline dit keer. Vooral onze tweede lijn haalde geen voldoende. Als team hebben we uiteindelijk toch nog de wedstrijd naar ons toegetrokken. Genoeg werk dus nog aan de winkel”, aldus de kritische oefenmeester. Quintus had in keeper Cas van der Harst The Man of the Match. Hij had een stoppercentage van meer dan 50%.
Doelpunten: Troy Oranje (5), Timo Blom (4), Youri Schutte (4), Jordan Beukman (3), MarnixRoos (3), Nick Schot (3), Vince Zwirs (2), Jorian Baauw (1), Ques Canninga (1), René deBakker (1) en Ali Ahmedou (1).
De vrouwen van Quintus wonnen in een vlotte wedstrijd afgetekend met 31-21 van DSVD na een magere 13-12 ruststand. In de tweede helft had de verdediging van de Heulse ploeg de cirkelspeelster van DSVD beter in bedwang. Via 18-16 na veertig minuten spelen, kon Quintus in een hoog tempo en met veel inzet de score opvoeren naar 31-21.
Doelpunten: Jara Datthijn schoot 7x raak en werd uitgeroepen tot MVP. De overige treffers kwamen van Judith van der Helm (4), Mirthe de Jong (4), Esmee Verbeek (3), Phoebe Muller (3), Tess van der Knaap (3), Stacey Zuiderwijk (2), Alyssa Schaap (2), Lynn Zwinkels (1) en Nina Koers (1).
AD SPORT/PETER LOTMAN
Dames 2 / Uni-Verde HS1 (Heren 2)
Dit weekend speelde Dames 2 uit bij Westsite. Onze dames waren te sterk voor het team uit Amsterdam. Er werd met 13-30 gewonnen.
Zondagmiddag speelde Uni-Verde HS1 een thuiswedstrijd tegen DWS Heren 1. Helaas werd deze wedstrijd met 20-31 verloren.
Speelsters van de week
Zaterdagavond tijdens de dameswedstrijd waren er naast oplopers uit onze jeugdteams ook 2 meisjes die speelster van de week waren. Joanne Jansen en Luna van der Knijff mochten mee de kleedkamer in voor de wedstrijdvoorbereiding, mee warmlopen, eerst bal op het doel gooien en daarna de hele wedstrijd op de bank erbij zitten. Leuk dat jullie er waren Joanne en Luna!
De DB-jeugd selectie is dit seizoen een mix van speelsters uit de DB1-DB2-DC1 en nieuw bij Quintus ingestroomde speelsters. In de staf zijn Richard Scholtes en Barbara van Bergen gestopt. Menno, Jan en Theo zijn gebleven. Britt Maarschalkerweerd (lid DS-selectie) heeft een grotere rol gekregen als coach en voor de begeleiding en organisatie is Maureen Zandvliet er bij gekomen. Beiden hebben een handbal verleden in de jeugd van Westlandia. We zijn erg blij dat uit de eigen vereniging Anouk Zwinkels en Elles Zwinkels bereid gevonden zijn te gaan assisteren bij het trainen en coachen van de DB1 en DB2.
Afgelopen weekend heeft DB1 deelgenomen aan de 21-ste editie van het Peter Verjanstoernooi in Beek, bij handbalvereniging BFC. In het verleden hebben we al met heel wat generaties spelers en speelsters daar het seizoen afgetrapt. Helaas startte afgelopen weekend al de competitie bij de HB, waardoor deze editie er alleen meisjesteams konden mee spelen. Er was bij de damesjeugd één poule met 6 teams: BFC, V&L, SEW, Aalsmeer en PSV. Voor dit toernooi was er door de nieuwe coach Britt in overleg een team geselecteerd uit een groep van 25 speelsters. Er was met de DB-meiden vanaf half augustus getraind. Het waren afgelopen weekend wel de eerste wedstrijden van het seizoen 2023-2024. De competitie start voor de DB1 na de herfstvakantie op 22 oktober en op 1 oktober voor de DB2. Op zondag speelde de in Kwintsheul achter gebleven speelsters een oefenwedstrijd tegen buur Westlandia. Het toernooi in Beek begon voor de DB1 op zaterdag tegen V&L. V&L bleek een fysiek sterk team dat ons met hun speelwijze direct tactisch uitdaagde. Zij hadden goede oplossingen tegen onze 5-1 dekking, en wij hadden moeite om ruimtes te vinden in hun stugge 6-0 dekking. Toch werd uiteindelijk gewonnen.
Na een pauze van anderhalf uur was SEW de tweede tegenstander. Zij zijn erg goed om door snelle omschakelingen fouten van de tegenstander af te straffen. Omdat we teveel fouten maakten verloren we verdiend met 7-5. Hierdoor was een overwinning in de volgende wedstrijd tegen Aalsmeer heel belangrijk geworden. Mede door veel strijd, een goede dekking en goede keepsters, lukte het om met 10-9 te winnen. De laatste wedstrijd zaterdag was tegen PSV, de club waar ook coach Britt in de avond met DS1 tegen moest gaan spelen. Onze meiden gaven het goede voorbeeld door duidelijk met 12-3 te winnen. Na het douchen wandelden we naar het dorp, waar we in een dorpscafé van de organisatie een pastamaaltijd aangeboden kregen. Omdat de ouders het plan hadden opgevat om met de speelsters in Eindhoven Britt en DS1 te gaan aanmoedigen, waren we bijzonder blij dat we een uurtje eerder konden eten.
In Eindhoven namen we plaats in het vak bij de andere Heulse supporters. We zagen daar hoe DS1 nerveus begon en bij rust met 13-14 achter stond. Na rust liep Quintus met snelle omschakelingen naar een ruime 32-24 eindoverwinning uit. Mogelijk hebben de aanmoedigingen van onze meiden daar aan bij gedragen! Na een groepsfoto samen met DS1 vertrokken de meiden terug naar Beek, om hun slaapplek in te richten in de tweede sporthal. Ook Britt reisde daar naar toe, om samen met de meiden te overnachten. Zondagmorgen was het vroeg opstaan en lopen naar het dorp voor het ontbijt in het café van de broer van Peter Verjans (in feite de Wim de Bakker van BFC). Om 9.00 uur stond al de wedstrijd tegen thuisclub BFC op het programma. Om de finale te halen, moest er wel van BFC gewonnen worden. De speelsters van BFC hadden allicht allemaal thuis een betere nachtrust achter de rug. Dit was wel te merken aan het spel. Pas in de slotfase werd de achterstand omgebogen in een voorsprong en een moeizame noodzakelijke 9-8 overwinning gehaald. SEW speelde op zaterdag gelijk tegen V&L en verloor van Aalsmeer. Op zondagmorgen won V&L van Aalsmeer , werd de tegenstander van de finale V&L uit Geleen. Ook zij hadden thuis overnacht.
De drie uur tot de finale werd overbrugd met korte gesprekjes van de coaches met de speelsters. Altijd goed om wat meer van elkaar te weten. Tenslotte is naast handbal, school erg belangrijk in het leven van een B-jeugd speelster. Altijd een kunst om tussen school en handbal de goede balans te vinden en te houden. Daarnaast trainen sommige speelsters extra bij de regionale Handbalschool Haaglanden. Kortom kennis van de persoonlijke programma’s moet de staf zeker hebben.
De finale van had alles in zich van een echte finale: bij vlagen goed handbal, veel passie en spanning. Hierdoor soms ook onnodige fouten. Zowel Quintus (opening) als V&L stonden enige tijd op voorsprong. Pas in de slotfase viel de beslissing en won Quintus met 16-13. Vooral op het instarten van de rechterhoek reageerde hun dekking te laat. De beelden zijn terug te kijken op Youtube.
Foto: de winnende groep speelsters uit de DB-selectie met hun presentje en de beker. Achterste rij van rechts naar links: Britt, Maddy Sofia, Milou, Noek, Tünde, Julie, Lot, Emy en Jan. Middelste rij van rechts naar links, Lynn, Suus, Fleur, Maud en Louise, Liggend op voorste rij Puck en Maud.
Bij de prijsuitreiking na afloop kreeg Fleur Smallegange nog de persoonlijk prijs van beste keepster van het toernooi. Op het toernooi vormde Fleur trouwens een prima koppel met Maud Jansen. Op zondag verloor de DB2 o.l.v. Anouk en Maureen van buur Westlandia, ondanks een uitstekende prestatie van keepster Sophie Grootscholten. In de DB2 ontbraken duidelijk nog de noodzakelijke automatismen.
Jan
PSV-QUINTUS (V)
De nieuwe trainer/coach van de Quintusvrouwen kon terugkijken op een goede wedstrijd, die uiteindelijk met 24-32 werd gewonnen. Bij de rust was het nog 14-13 voor de Eindhovense thuisclub. Quintus startte prima met knappe doelpunten van Jara Datthijn en Phoebe Muller. De 3-6 voorsprong was dan ook zeker verdiend.
Geleidelijk aan krabbelde PSV echter op en boog bij de rust die achterstand om naar 14-13. Het begin van de tweede helft was voor de Westlandse dames. Via 14-14 werd het zelfs 14-18. Een voorsprong die het team van coach Schulte met prima aanvalsspel verder uitbouwde naar 15-20. Nog even veerde de thuisclub op bij 21-23, maar Quintus gaf de verdiende overwinning niet meer uit handen. In hoog tempo zorgden Jill van den berg, Mirthe de Jong, Jara Datthijn en Joy Grootscholten voor de toch nog ruime 24-32 eindstand.
QUINTUS-PSV (M)
Het team van de nieuwe trainer/coach Neso Saponjic deed wat normaal gesproken van de Heulse club verwacht mocht worden. PSV werd na een 20-10 ruststand met 33-21 geklopt. De thuisclub was op alle fronten de betere partij. Met Timo Blom in een hoofdrol. Niet alleen scoorde hij 13 keer, maar ook verdedigend was hij van grote waarde. Hij zou zich Man-van-de-Wedstrijd mogen noemen, maar liet die eer aan de jarige invaller-doelman Jop van der Knaap. De debutant verving de tweede doelman Ofke Teekens, die afhaakte met een blessure. Van der Knaap, afkomstig van VELO en nu actief in het samenwerkingsverband tussen de twee Westlandse clubs, kreeg ook speelminuten. De A-junior die 18 jaar werd, volbracht zijn taak prima.
Uitblinker Blom:,, Wij speelden vooral als team erg sterk. Daardoor kon ik ook makkelijk scoren. Er zijn nog genoeg zaken die we kunnen verbeteren en daar gaan we mee aan de slag. In elk geval een prima begin van het seizoen. Het spel en de uitslag geven veel vertrouwen.”
Doelpunten Quintus: Timo Blom (13), Marnix Roos (7), René de Bakker (5), Jordan Beukman (3), Youri Schutte (3), Ques Canninga en Vince Zwirs.
AD SPORT/PETER LOTMAN
Foto’s Paul Vis
Nieuwe trainer Quintus heeft discipline als sleutelwoord
Neso Saponjc (53) zweefde op het randje van de dood. In tegenstelling tot zijn ouders en vrienden overleefde hij ternauwernood de oorlog in voormalig Joegoslavië. Via Kroatië vluchtte hij naar Nederland, waar hij als stratenmaker en schoonmaker en later als handbalcoach een nieuw bestaan opbouwde.
De nieuwe trainer/coach van de mannen van Quintus maakte destijds alle verschrikkingen mee van die gruwelijke oorlog in voormalig Joegoslavië. Handbal was altijd zijn houvast. Zijn positieve levenshouding is opmerkelijk. ‘Kijk naar wat je hebt en naar wat je wél kunt’, is zijn motto.
Je zou een verbitterde man verwachten. De in Sarajevo, de hoofdstad van Bosnië en Herzegovina, geboren Saponjic verloor veel familieleden en vocht om zelf te overleven. ,,Mijn prachtige leven veranderde door die vreselijke oorlog in één klap. Ik moest stoppen met studeren en handballen. Ons gezin bestond uit zeven personen. Ik bleef alleen met mijn zus over. Mama, papa, opa, oma, neefjes, vrienden, buren, iedereen was vermoord door sluipschutters of granaten. Het was één grote nachtmerrie.”
Saponjic raakte ook zelf zwaar gewond. Organen waren beschadigd, benen verlamd, rug kapot. Twee maanden moest de succesvolle sportman vechten voor zijn leven. Hij was een getalenteerd handballer in zijn land bij clubs als Novi Grad en Zeljeznicar. Hij werd gekozen in de nationale jeugdploeg. Maar zijn carrière was in één klap vernietigd. Als hij erover vertelt, verraadt de blik in zijn ogen nog steeds, dat hij dat verschrikkelijk vindt.
,,Ik was pas 21 jaar en had een mooie toekomst. Deed veel aan sport en had een onbekommerde jeugd. Ik leefde in een vrij land en groeide op in een liefdevol gezin. Naast het handballen in de top van de eredivisie studeerde ik op het gymnasium en daarna diergeneeskunde. Toen die oorlog uitbrak moest ik met alles stoppen. Weg onbezorgd leventje.”
Nieuw bestaan
Saponjic ontvluchtte gedesillusioneerd zijn vaderland of beter gezegd wat er van over was. ,,Ik wilde naar het buitenland. Waar naar toe was niet belangrijk. Ik was alles en iedereen kwijt en bijna dood geweest. Dus ik had niks te verliezen. Ik wilde een nieuw bestaan opbouwen.” Na veel omzwervingen door Europa kwam hij via Kroatië uiteindelijk in Nederland terecht.
Met een ongelofelijke wilskracht werkte Saponjic aan zijn herstel. De doktoren gaven hem niet veel kans dat hij ooit nog goed zou kunnen lopen. Maar dat accepteerde de doorzetter niet. Langzaam leren lopen, fietsen, zwemmen, alles deed hij ervoor om stapje voor stapje weer op de been te komen. ,,En het lukte”, zegt Saponjic terecht met trots. ,,Ook maatschappelijk heb ik me terug geknokt. Mijn diploma’s waren hier niet geldig, dus ik moest helemaal opnieuw beginnen. Ik heb alle baantjes aangepakt, zoals schoonmaker, vruchtenplukker, stratenmaker. Niet goed voor mijn rug en benen, die zwaar beschadigd waren door de verwondingen. Ik heb drie zware operaties ondergaan.”
Ondanks alle tegenslag, of misschien juist wel dankzij alle ellende, kwam knokker Saponjic er bovenop. Zonder wrok of verbitterd te zijn. Hij is hét voorbeeld van iemand die positivisme uitstraalt. ,,Blijven knokken, nooit opgeven, dan kom je heel ver in het leven”, is zijn motto dat hij probeert over te brengen op de spelers die hij al jaren in Nederland traint. ,,Het gaat er niet alleen om een goede handballer te worden, maar ook een sterke persoonlijkheid,” vindt de strenge maar rechtvaardige oefenmeester.
Mentaliteit
Die filosofie hanteert hij komend seizoen ook weer als trainer/coach van eredivisieclub Quintus. Met als sleutelwoord: discipline. Hij eist veel van zijn spelers, net als hij alles heeft gevergd van zichzelf. Daarom kan hij wel eens nijdig worden op de mentaliteit van de huidige sporters. ,,Te makkelijk afzeggen voor een training. Te snel afhaken met een pijntje. Ook altijd maar vragen: waarom moet ik dit of dat doen? Dat was ik niet gewend in mijn vaderland als jonge sporter. Als team moet je samen knokken voor prestaties. Als iemand de kantjes er afloopt, dupeer je het hele team. Soms ben ik misschien te fanatiek, maar alles in het belang van de speler en het team.”
De belangrijkste opdracht is vooralsnog de Westlandse club in de top van de eredivisie te houden. ,,En dat moet lukken”, zegt hij met overtuiging. ,,Er zit voldoende potentieel. Ook talentvolle jeugd stroomt door. Gasten met wie ik de afgelopen jaren al heb gewerkt. Een mooie klus waar ik erg naar uitkijk.”
AD Sport/Peter Lotman
UNI-VERDE: de naam van de samenwerking tussen de herenafdeling van Quintus en VELO. Heren 2, de A1/A2 en B1/B2 heten komend seizoen dus UNI-VERDE. Een naam die losgekoppeld is van de huidige twee clubnamen, Quintus en VELO.
De gekozen naam symboliseert de samenwerking: UNI en vanuit het groen: VERDE, verenigd groen. Groen staat voor duurzaam, het Westland, groente/planten, de clubkleuren van Quintus en VELO. De naam verwijst ook niet direct naar andere clubs. Hierdoor staat het nog open voor samenwerking met andere clubs uit de regio. Het uiteindelijk doel, de droom, is een club die boven de vereniging staat en zich op BENE-League niveau kan etaleren. De roots blijven natuurlijk VELO en Quintus.
Ook sponsors kunnen gemakkelijk aan deze naam gekoppeld worden. Wij denken dus dat dit een naam is die perspectief kan bieden en ambitie uitstraalt. Plan A heeft nu een naam, plan B (de droom) gaat verder ontwikkeld worden door de werkgroep.
Het uitgebreide verhaal over deze samenwerking is te lezen in de onlangs verschenen presentatiegids.
Van 2 tot en met 9 juli speelden onze dames A1 in Portugal. Het toernooi om de Costa Doiro Cup werd dit jaar voor de 30e keer in Lagos georganiseerd. Voor veel speelsters was het afgelopen seizoen het laatste jaar dat ze in de jeugd van Quintus zouden spelen. De begeleiding had een mooi en sportief toernooi voor ogen om de jeugdperiode bij de Quintusjeugd op een bijzonder toernooi af te sluiten. Uiteraard gingen er maanden aan vooraf om alles te regelen: De vliegreis, de inschrijfgelden, de verblijfskosten en allerlei acties om de reis te kunnen bekostigen.
Misschien heeft u de acties voorbij zien komen, zoals de verkoop van hortensia’s, de aspergepakketten en de kledingsponsoring. Vooraf heeft het team er alles aan gedaan om er een gezamenlijk succes van te maken.
Zondag 2 juli verzamelden de speelsters Gedy, Isa, Joy, Kari, Laurie, Lieke, Lois, Nienke, Romee, Stacey, Tara, Tess en de begeleiders Jules en Lotte al om 6.00 uur op het vliegveld van Rotterdam. Rond 10.00 uur landden ze op Faro in Portugal en werden ze met een bus naar het prachtige Lagos gebracht. Daar hebben ze zich gesetteld, geluncht en hoe kan het ook anders, een heerlijke duik in de zee genomen en van het strand genoten. Het bijzondere van dit toernooi was dat er elke dag een wedstrijd gespeeld werd en daarnaast nog wat vrije tijd overbleef voor andere activiteiten.
Aan het toernooi deden veel Portugese, maar ook Spaanse en Franse teams mee. Maandag 3 juli startte het toernooi met de eerste wedstrijd tegen Madeira SAD. Deze wedstrijd werd met 24-36 gewonnen. Met elk team werd een gezamenlijke groepsfoto gemaakt en werden de speelsters van de tegenpartij verrast met een Quintus Handbalsticker. Dinsdag 4 juli speelden de dames tegen Colégio de Gaia en wonnen ook deze wedstrijd. Ook woensdag 5 juli werd tegen AC Cacém gewonnen. Dit betekende dat ze in de halve finale stonden op donderdag 6 juli. Deze wedstrijd werd gespeeld tegen Ginásio do Sul en ook deze keer weer gewonnen en dus hadden ze zich geplaatst voor de finale.
Vrijdag 7 juli was er een vrije dag ingepland en kon iedereen genieten van een dagje Slide and Splash, wat ook zeer goed gelukt was. De volgende dag werd de finale gespeeld tegen Colégio de Gaia. Inmiddels was de temperatuur in de sporthal behoorlijk gestegen, wat nog weleens een handicap zou kunnen worden, maar het gedegen spel van onze ‘Dutch Girls’ leidde wederom tot een mooie overwinning en mochten ze later op de dag tijdens een sfeervolle prijsuitreiking de eerste prijs in ontvangst nemen.
Aan het hele toernooi deden in totaal 68 teams mee in acht verschillende categorieën. Na alle huldigingen, werd aan de meest sportieve ploeg de ‘FAIRPLAY-cup’ uitgereikt. Met heel veel trots mochten onze dames deze prijs in ontvangst nemen.
Na een fantastische week, een fantastisch georganiseerd toernooi en fantastische resultaten vlogen onze dames en begeleiding weer terug naar Nederland om deze ervaring voor altijd te bewaren.
Voor de vierde keer houdt handbalvereniging Quintus het jaarlijkse Wim de Bakker toernooi. In het weekeinde van 26 en 27 augustus nemen sterke jeugdteams uit Nederland en België deel aan het evenement dat is vernoemd naar clubicoon Wim de Bakker.
Hij was jarenlang de drijvende kracht achter de jongens jeugdopleiding bij de Westlandse vereniging. Als eerbetoon aan erelid De Bakker werd in 2019 het toernooi voor de eerste keer georganiseerd.
Roel de Bakker (neef van Wim) en Jelle Melkert (jarenlang jeugdtrainer/coach) namen het initiatief en vanwege Corona is Jolanda Michielsen er destijds als Corona Coördinator eveneens betrokken bij geraakt. Aanvankelijk was het toernooi kleinschalig met 14 teams. Inmiddels is het uitgegroeid tot een editie met maar liefst 26 ploegen.
Onder meer topploegen als Aalsmeer, Hellas, WHC/Hercules, Tachos, Dynamico en gastheer Quintus komen uit eigen land; Olse Merksem en HV Uilenspiegel vertegenwoordigen België. De landskampioenen A-jeugd Nederland en B-jeugd België en Nederland zijn van de partij. De scheidsrechters worden, in samenspraak met de handbalbond, vanuit het Jonge Scheidsrechters Project aangesteld. Voor zowel de jeugdige talenten als de jonge scheidsrechterskoppels een mooie opwarmer voor het seizoen.
Op zaterdagavond speelt de hoofdmacht van Quintus een oefenwedstrijd tegen Dynamico en voorafgaand worden de spelers van de herenselectie gepresenteerd. ,,Een mooie binding tussen de jeugd en de senioren tijdens een weekend in het teken van tophandbal”, aldus organisator Jelle Melkert.
Het toernooi begint zaterdag om 9.00 uur met het duel tussen Quintus/VELO en Hellas in de categorie U19 en eindigt om 18.30 uur met de U17 wedstrijd Quintus/VELO-DWS. Daarna om 19.45 treffen Quintus 1 en Dynamico elkaar. Ook zondag begint het toernooi om 9.00 uur en zijn de finales U15, U17 en U19 gepland vanaf 17.30 uur.
AD SPORT/PETER LOTMAN
Foto: Paul Vis
WILSKRACHT JONG TALENT QUINTUS BELOOND NA GRUWELIJK ONGEVAL
Het zal je maar gebeuren. Je gaat met vrienden gezellig een partijtje midgetgolfen en na afloop ben je een oog kwijt. Het overkwam Youri Schutte (19). De talentvolle handballer van Quintus vreesde voor zijn carrière in de topsport, maar knokte zich over alle tegenslagen heen.
Youri Schutte kan er nu makkelijker over praten, maar hij weet nog goed hoe zwaar de eerste periode na het tragische ongeluk was. ,,We waren op kamp met school en gingen in verschillende groepjes midgetgolfen”, legt hij uit hoe het gebeurde. ,,Ik was met twee andere jongens en op een gegeven moment stond ik achter één van die vrienden. Hij sloeg zijn stick naar achter over zijn schouder, precies in mijn rechteroog.”
De gevolgen waren gruwelijk voor de talentvolle handballer. Nadat hij met spoed naar het ziekenhuis was vervoerd, bleek dat zijn oog door midden was geslagen. ,,Een operatie was direct noodzakelijk. Vervolgens heb ik een oogprothese gekregen. Toen ik langzaam weer met handballen mocht beginnen, had ik er heel veel moeite mee”, weet Schutte nog goed.
VINGER IN GOEDE OOG
De diepte was uit zijn ogen verdwenen en dat maakte het lastig om afstand op de juiste manier in te schatten. Hij kon amper nog ballen vangen en een deel van zijn gezichtsveld was weg. Schutte: ,,Vreselijk wennen. Ook moest ik van mijn moeder een bril dragen voor de veiligheid. De angst bestond, dat er tijdens het handballen een vinger in mijn goede oog zou komen. In het begin wilde ik die bril niet. Dat maakte het kijken nóg moeilijker.”
Het was het moeilijke moment, dat de jonge sporter overwoog om te stoppen met handballen. ,,Ik dacht: ik ga niet met zo’n lelijke bril sporten. Dan stop ik nog liever. Uiteindelijk ben ik hem toch gaan dragen. Mijn moeder had natuurlijk gelijk en ik ben verder gegaan met handballen. Het liefst doe ik die bril nog steeds niet op, maar dan krijg ik ruzie met mijn moeder…”
Gelukkig in de eerste plaats voor hemzelf, maar óók voor de handballiefhebbers volgde hij het advies van zijn dierbaren op. ,,Mijn ouders hebben mij altijd de steun gegeven waar het nodig was. Bij mijn oude club en later bij Quintus accepteerde iedereen dat ik een bril op deed tijdens de wedstrijden en de trainingen. Ik ben daar nooit om uitgelachen of belachelijk om gemaakt. Het werd geaccepteerd, vooral als het verhaal erachter duidelijk was.”
Die oude club waar Schutte als driejarig jongetje met handballen begon, is SV Conventus in Zwijndrecht. Inmiddels speelt de linkshandige hoekspeler voor het derde seizoen bij Quintus, dat met de mannen in de eredivisie uitkomt. ,,Als de nieuwe competitie begint, ga ik over van de A-junioren naar het eerste team. Dat zal best wennen zijn, al heb ik al een aantal wedstrijden met het eerste mogen meedoen”, verheugt de Jong Oranje international zich op het ‘grote’ werk.
‘PRETTIGE KNUL’
Uit zijn eerste jaren in de jeugd van Quintus kent Schutte ook Neso Saponjic, die vanaf komend seizoen de hoofdmacht als trainer/coach onder zijn hoede heeft. ,,Een geweldige trainer van wie ik veel heb geleerd en met wie ik een goede band heb. We begrijpen elkaar
goed. Hij eist veel van de spelers, maar we kunnen ook veel lachen. Het grappige is, dat mijn moeder vroeger ook training heeft gehad van Neso, dus die kennen elkaar al. Ze handbalt trouwens nog steeds en door haar zijn mijn jongere zusje Nina en ik ook allebei begonnen.”
Op zijn beurt is vakman Saponjic lovend over zijn pupil Schutte. ,,Youri is een atleet met groot fysiek vermogen en inmiddels heeft hij zich technisch sterk ontwikkeld. Er zit nog veel rek in zijn jonge loopbaan en ik voorzie een mooie toekomst voor hem. Hij is het voorbeeld van een jonge sporter die heeft laten zien dat tegenslagen kunnen worden overwonnen. Hij zoekt nooit excuses voor tegenvallers en knokt altijd door. Ik heb groot respect voor zijn doorzettingsvermogen. Youri is een jongen van weinig woorden, maar vooral van daden. Een prettige knul om mee te werken.”
MOTIVATIE EN INZET
Youri Schutte volgt overdag de studie junior accountmanager aan het Da Vinci College in Dordrecht. Maar het liefst is hij aan het trainen en veel met handballen bezig. ,,Bij Quintus en bij Jong Oranje leer ik nog steeds heel veel. Dat vind ik geweldig. Mijn ambities zijn dan ook om me verder te ontwikkelen en een vaste waarde in het eerste team te worden. Ik hoop, dat we komend seizoen weer bovenin de eredivisie blijven meedoen. Een aantal ervaren spelers is gestopt, maar we hebben er ook aanwinsten, zoals Marnix Roos, bij gekregen. Hij kan ons aanvallend en verdedigend enorm helpen. Ook stromen er jonge jongens door uit de A-1, zoals ik, met wie door Neso een nieuw team kan worden opgebouwd.”
Wat de toekomst verder zal brengen? De handballer wacht rustig af. Hij heeft immers als geen ander geleerd, dat er zich plotseling grote veranderingen in een leven kunnen voordoen. Daarmee moet je dan kunnen omgaan. Realistisch zegt hij: ,,Ik blijf keihard trainen bij Quintus en Oranje en dan zie ik wel waar het schip strandt. Zolang ik plezier in het handballen blijf houden, ga ik met dezelfde motivatie en inzet door.”
Afgaande op het doorzettingsvermogen en het talent van Youri Schutte moet het wel goed komen met zijn handbalcarrière.
AD SPORT/PETER LOTMAN
