En zo kwam er dan toch nog een prachtige ontknoping van de competitie in de eredivisie. Voor Houten dan, want de Utrechtenaren pakten op overtuigende wijze de titel door Quintus in eigen huis met 27-36 klop te geven. Een overwinning waarop helemaal niets viel af te dingen. Het team van vertrekkend coach Vladan Mijalkovic was over het hele seizoen gezien veruit de beste formatie.

Ook tegen Quintus was de spelopvatting en vooral de schotkracht opnieuw uitstekend. Vlotte combinaties, afgerond aan de cirkel of in de hoek, en verwoestende tweede lijn schoten van Ruben de Bok en Milo Bos waren te machtige wapens voor de vaak weifelende Westlandse defensie. Mocht iemand nog getwijfeld hebben aan de kracht van Houten, dan hebben zij zaterdag in het hol van de leeuw duidelijk bewezen óók met de spanning te kunnen omgaan.

Kon Quintus daar dan niets tegenover stellen? Aanvankelijk nog wel, want tot 7-7, na een kwartier, was de partij nog in evenwicht. En ook bij 11-13 en zelfs bij de 13-16 ruststand leefde er nog hoop bij de Heulse supporters. Totdat Houten in de eerste tien minuten na het wisselen genadeloos toesloeg en bij 15-21 het duel eigenlijk al besliste. Met de hele wedstrijd een uitblinkende doelman Bjorn Brachten tussen de palen.

Geen eer te behalen

De marge van vijf doelpunten bleef steeds op het scorebord staan tot de thuisclub nog een korte opleving kende bij 23-26 met nog tien minuten op de klok. Met knappe treffers van Sem Klinkenberg, Kyan van Berlo, Bram Versteegden en, natuurlijk, Ruben de Bok, denderde Houten door naar 24-30. Partij gespeeld, klaar en Quintus liet het verder maar een beetje lopen. Tegen deze gemotiveerde tegenstander viel geen eer te behalen.

Dolle vreugde uiteraard na afloop op de speelvloer waarbij de in grote getale meegereisde supporters hun idolen omhelsden, knuffelden en op de schouders namen. Even verderop, zoals het altijd gaat in de sport, stonden de spelers van Quintus er een tikkeltje beteuterd naar te kijken. Rick van Ravesteijn had zich zijn laatste wedstrijd na een succesvolle loopbaan bij de Heulse club toch heel anders voorgesteld. En datzelfde gold voor Marc de Vreede. Van Ravesteijn kende nog een persoonlijk succesje door tien minuten voor tijd zijn driehonderdste doelpunt van dit seizoen binnen te schieten.

Kritisch

De Vreede was na afloop, maar ook voorafgaande aan het duel, nog het meest kritisch op de prestaties van zijn team dit seizoen. ,,Wij wilden als spelers kampioen worden, maar de technische staf had daar andere gedachten over. Die wilde vooral ook bouwen aan een nieuw team. Daardoor werd er vaak gewisseld en kregen jonge spelers de kans op de momenten dat het eigenlijk niet kon. Kampioen worden én tegelijk opleiden, gaat gewoon niet.”

Die visie van het wedden op twee paarden werd overigens niet gedeeld door trainer/coach Ruben Schelbert, die vanwege vaderschap na een jaar alweer een stap terug doet. ,,De buitenwacht én sommige spelers hadden een ander verwachtingspatroon. Ik heb nooit uitgesproken dat we kampioen wilden worden. De top-4 was het uitgangspunt. Met Houten, Hellas en BFC waren er nog drie ploegen die allemaal van elkaar konden winnen. Wij hebben het lang volgehouden en het Houten behoorlijk lastig gemaakt. Maar onze doelstelling was vooral óók om aan een nieuwe, jonge ploeg te bouwen.”

Andere koek

Voor Houten telden al die bespiegelingen niet. Het team, komend seizoen onder leiding van de ambitieuze Job Reumer, moet eerst proberen om Tachos in twee duels uit te schakelen. Dan moet worden bekeken of het binnenstappen van de BENE-League een haalbare kaart is. ,,Wij willen dat heel graag, maar dan zullen er nog versterkingen moeten bijkomen”, viel er bij staf en spelers te beluisteren. Een wijze conclusie, want kampioen worden van de eredivisie is een fraaie prestatie, maar meedoen in de grensoverschrijdende competitie is andere koek. Quintus kon daar zaterdag alles over vertellen tegen de nieuwbakken titelhouder…

Wedstrijdrapport

Amusementswaarde (****): Er heerste een geweldige sfeer in de Eekhouthal. Vooral ook door de luidruchtige supporters van Houten. Maar ook het fanatieke spel van Quintus in de eerste helft en vooral de aanvalscombinaties van Houten gedurende de hele partij zorgden voor veel kijkplezier. Genoeg behendige spelers bij de Utrechtse formatie!

Scheidsrechters (****): Ferry van de Beek en Niels Egberts waren zichtbaar in hun element. Dit zijn duels waar ze met plezier naar uitkijken. Veel hectiek, stevige overtredingen en joelende toeschouwers. Zij waren opnieuw voortreffelijk op dreef. Een heerlijke opwarmer voor de bekerfinale van donderdag tussen Volendam en Hurry-Up. 

Doelpunten Quintus: Rick van Ravesteijn (7), René de Bakker (5), Timo Blom (4), Jordi van Erp (3), Marc de Vreede (3), Max van Zijderveld (2), Jordan Beukman (1), Troy Oranje (1) en Christiano Olivacce (1).

Doelpunten Houten: Kyan van Berlo (7), Ruben de Bok (6), Sem Klinkenberg (5), Milo Bos (5), Rogier Teeuwissen (4), Bram Versteegden (3), Nils Idema (2), Boy van Eijk (2) en Sjoerd Brakenhoff (2).

Bijzonderheden: Quintus nam afscheid van trainer/coach Ruben Schelbert en de spelers Rick van Ravesteijn, Marc de Vreede, Jordi van Erp en Christiano Olivacce. Bovendien werd ‘de moeder’ van Quintus, Gerarda van Velthoven, verrast met bloemen en cadeau voor het jarenlang wassen van de door hars altijd intens smerige wedstrijdkleding. Een mooi gebaar!

AD SPORT/PETER LOTMAN    

Zonder dat er nog veel op het spel stond, speelden Quintus en VOC een vlotte partij. Via de 12-17 ruststand werd het uiteindelijk 29-34. De Amsterdamse formatie kan zich gaan opmaken voor de cruciale duels met Handbal Venlo in de bekerfinale donderdag en in de strijd om de landstitel. Voor de Westlandse club rest nog slechts een bescheiden plaats in de eindrangschikking. De laatste jaren was Quintus altijd present als het ging om het verdelen van de Europa Cup plaatsen, maar deze jaargang is het door allerlei perikelen een tikkeltje weggezakt.

Interimcoach Ruud van den Broeck nam afscheid. Een emotioneel moment voor de voormalige topkeeper, die naar beste kunnen de technische leiding overnam na het vertrek van hoofdtrainer Fred Michielsen. De laatste wedstrijden moet Quintus nog even op zoek naar een tijdelijke coach, voordat Rolf Schulte volgend seizoen de leiding in handen neemt.

Meest opzienbarende moment in het treffen tussen Quintus en VOC was de harde smak op haar hoofd van Pieke van Ingen, die even roerloos bleef liggen. Altijd nare beelden, maar gelukkig kon zij daarna weer naar de kant strompelen. Daphne Luchies, die de gevaarlijke duw overtreding maakte, kreeg zonder aarzelen de rode kaart van de prima leidende arbiters Laurens van Kessel en André Hommen. 

Pieke van Ingen vertrekt overigens bij Quintus en sluit zich komend seizoen aan bij VELO,  de succesformatie van trainer/coach Nico Stet in Wateringen.

Bij Quintus was Alieke van Maurik met acht doelpunten goed op schot. Jara Datthijn  en Mirthe de Jong met ieder vijf treffers waren ook op dreef. Lysanne Huele, die terugkeert naar SEW, was goed voor drie doelpunten. Ook Esmee Verbeek (viermaal raak) speelde een prima partij. Bij VOC maakten Isa Ternede (zes doelpunten), Jill Kooij (vijf) en Zola Amsen (vijf) de meeste indruk.  

AD Sport / Peter Lotman

Quintus is in de Eredivisie in een felle strijd verwikkeld met Houten voor de titel en promotie naar de BENE-League. De vraag is alleen of de Westlanders wel kampioen wíllen worden om volgend seizoen deel te nemen aan de grensoverschrijdende competitie. Topscorer Rick van Ravesteijn (31) twijfelt ook.

De cirkelloper is er niet zo zeker van, dat hij Houten van de eerste plaats kan stoten. ,,We hebben het niet meer in eigen hand met drie punten achterstand. Houten komt nog naar ons toe en die winnen we. Maar dan moeten zij ergens anders punten verspelen. Dat kan, want zij hebben een moeilijker programma. Het is alleen zonde, dat wij onnodig punten hebben weggegeven. Een paar keer vijf, zes doelpunten voorgestaan en nog gelijk gespeeld. Als we die partijen slim hadden uitgespeeld, stonden we nu ruim bovenaan.”

Over de mogelijkheid om in te stappen bij de BENE-League heeft Van Ravesteijn óók een duidelijke mening. ,,Persoonlijk zou ik het niet doen. Op dit moment is de kwaliteit er niet bij Quintus om in zo’n topcompetitie mee te draaien. Er komt een talentvolle lichting aan, maar dat is nog te vroeg. Die jonge gasten moeten eerst rijpen in de Eredivisie. We hebben in ons team maar een paar spelers die het niveau van de BENE-League aankunnen. Een paar jaar geleden was het al zwaar toen we met een sterke ploeg meededen.”

Hoogste bereiken

Van Ravesteijn, met 264 doelpunten de meest trefzekere schutter, hinkt op twee gedachten. ,,Mijn sporthart zegt: altijd doen. Je wilt het hoogste bereiken en jezelf kunnen meten met de beste ploegen van Nederland en België. Maar mijn verstand zegt, dat nog een jaartje doorbouwen in de Eredivisie beter is. Je kunt dan de jeugd geleidelijk inpassen en meters laten maken.”

Het is trouwens afwachten in welke samenstelling het team in tact blijft. Routinier Marc de Vreede stopt zeker, Jordi van Erp keert terug naar Dynamico, een aantal spelers twijfelt nog en na lang aarzelen overweegt ook Van Ravesteijn te stoppen. ,,Ik heb na de wedstrijd steeds veel pijntjes en kan niet de hele week trainen. Ik wil me richten op andere zaken als coachen en fluiten.” 

AD SPORT/PETER LOTMAN

Kwiek – Quintus (vrouwen) 26-24

Het team van interim-coach Ruud van den Broeck, die na dit seizoen stopt bij Quintus, startte sterk en kwam op een 5-12 voorsprong. De Heulse club had de pech, dat de sterke linkeropbouwspeelster Judith van der Helm niet kon spelen vanwege een sluimerende knieblessure. Daar heeft ze al een tijdje last van en na de partij tegen VOC is besloten twee/drie weken rust te houden. Dat scheelde voor Quintus flink aan schotkracht.

Ook keepster Lois van Ruijven begon vanwege griep niet helemaal fit aan de wedstrijd, waardoor Quintus de goede start niet kon voortzetten en bij de rust al weer bij 13-13 op gelijke hoogte stond. 

Coach Van den Broeck, die geen uitblinksters zag: ,,Ze hebben keihard geknokt, maar we missen dan simpelweg ervaring in het veld. Er staat dan niemand op om de rust te bewaren. Er zit veel enthousiasme in het team, maar op de momenten dat je hoopt dat het in de wedstrijd onze kant opvalt, gaat het net even mis.”

PSV – Quintus (mannen) 24-35

Een matige partij van beide kanten. Na tien minuten was het al 4-11 en bij de rust 11-18 voor de Westlanders, die vervolgens via 16-24 en 21-30 de wedstrijd uitspeelden met de nodige experimenten. Door het grote verschil was het al snel geen duel meer. Quintus ging te veel mee in het tempo van de tegenstander. Een te laag tempo en te veel schoten die kansloos waren. Coach Ruben Schelbert kon veel doorwisselen en een aantal zaken uitproberen. 

Quintus was blij met de twee punten en richtte zich na dit verplichte nummer op de komende wedstrijden die cruciaal zullen zijn.

Zowel keeper Ofke Teekens als Cas van der Harst stopte twee strafworpen en diverse breaks.

Doelpunten: Timo Blom (5), René de Bakker (5), Jordi van Erp (5), Jorian Baauw (4), Max van Zijderveld (4), Marc de Vreede (3), Troy Oranje (3), Rick van Ravesteijn (3), Jordan Beukman (2) en Ques Canninga (1).  

AD SPORT/PETER LOTMAN

Oranje dames oefenen tegen Zweden-B. 

Binnen het Nederlands handbal is er een unieke opleidingsinstituut voor talentvolle ambitieuze spelers en speelsters richting de Oranje selecties: de nationale Handbal Academie (HA) op Papendal. Hier combineren de geselecteerde spelers en speelsters hun schoolopleiding met een trainingsprogramma van 16 uur (’s middags bal en ’s morgens fysiek). Van onze club zitten van de dames Bianca Schansema, Alieke van Maurik, Judith van der Helm en Sophie Buijs op de HA. Zij maken ook deel uit van nationale jeugdselecties. Vorige week is de HA enkele dagen op stage geweest naar de Franse topclub Metz, waar voormalig bondscoach Emmanuel Mayonnade actief is als clubcoach. 

Bianca, Alieke en Judith zijn lid van Jong Oranje en vormen daarmee de onderbouw voor het “grote” Oranje. Komend Paasweekend speelt een Oranje selectie, een mix van de A-ploeg en Jong Oranje, in Almere twee oefeninterlands tegen Zweden B. Onze dames 1 speelsters Bianca Schansema, Judith van der Helm en Alieke van Maurik (van Jong Oranje) spelen en trainen daar samen met gelouterde krachten als Tess Wester (rentree na zwangerschap), Rinka Duindam, Lois Abbingh, Dione Housheer, Kelly Vollebregt, Kelly Dulfer en Estavana Polman. Zweden A oefent gelijktijdig dit weekend tegen buur Denemarken. 

Vrijdagavond wordt er om 19.00 uur gespeeld en op zaterdagmiddag om 12.00 uur. De wedstrijden zijn live te zien op Handbalnl.tv.

Oranje komt tegenover B-ploeg van Zweden te staan – Handbal Inside. 

Dames Jong Oranje bereidt zich voor op het EK U19 van 6-16 juli in Roemenië. Dames Oranje Youth bereidt zich voor op het EK U17 in Montenegro. Hiervoor zijn Sophie Buijs (DA1), Fenna Kemp (DB1) en Silke van Kleef (DB1) nog in beeld. 

Scoutingsdag 2023 

Zaterdag 25 maart j.l. was er een landelijke scoutingsdag voor de leeftijdsgroep meisjes geboortejaren 2008-2009 (C- en B-jeugd) voor de te vormen jongste Oranje selectie (Oranje onder 16 in 2024). De speelsters, die in aanmerking kwamen om zaterdag deel te nemen, waren hiervoor uitgekozen vanuit de zogenaamde Handbalscholen met toplijn door de Regio Talent Managers (RTM-ers). Voor onze regio Zuidwest is dat Wesley Hage, betrokken bij Handbalschool Haaglanden. 

De scoutingsdag zaterdag was het eerste scoutingsmoment voor de leeftijdsgroep 2008-2009. Van Quintus hebben 7 speelsters mogen deelnemen. Totaal waren er 85 meisjes aangemeld. Vanwege blessures hadden Louise Schaap en Jasmijn Machielse zich helaas moeten afmelden. 

Inmiddels is bekend dat Sofia Kranse en Maud Storm van de DC1 geselecteerd zijn voor drie centrale trainingen op Papendal dit seizoen (vanaf 18 april). De speelsters, die niet zijn geselecteerd kunnen zich door ontwikkelen via ons club programma en de Handbalschool. 

In het voorjaar van 2024 volgt er een nieuwe selectierond richting het Open EK in de zomer van 2024. We wensen onze speelsters veel succes. 

Heren Oranje selecties. 

De weg van het talent voor jongens is binnen het NHV anders opgezet dan de weg voor meisjes. Omdat bij de herenjeugd het moeilijker is om regionaal gelijkwaardige trainingsroepen te vormen wordt er 2 jaar eerder (14-15 jaar) al begonnen met centrale trainingen op Papendal, dan bij de meisjes (15-16 jaar). Het traject voor talentvolle herenspelers loopt al vanaf de talenten leeftijd via twee wekelijkse centrale trainingen op Papendal. Omdat de heren jeugdselecties zich niet hebben weten te plaatsen voor het WK, spelen ze dit seizoen vooral oefenwedstrijden. Mitchel Luiten, Sam Koppenol en Toby Bleijenberg zijn hierbij betrokken.

Jan van Kester

Weinig verrassingen dit keer in de eredivisie bij de vrouwen en de mannen. Quintus (m) won volgens verwachting de streekderby tegen EHC met 29-36. Quintus (v) deed goede zaken door de uitwedstrijd bij DSVD met 27-31 te winnen.

EHC – Quintus

De Westlanders hoopten een beetje, dat streekgenoot WHC/Hercules koploper Houten pootje zou lichten, maar dat gebeurde uiteindelijk niet. Zelf deed Quintus wat het moest doen: winnen van EHC. Na een gelijk opgaande eerste helft, waarin de Heulse formatie matig verdedigde, was het bij de rust nog gelijk: 17-17. In het tweede half uur stelde Quintus bij 20-22 en 25-28 orde op zaken om uiteindelijk nog ruim met 29-36 de partij naar zich toe te trekken.

Opbouwer Marc de Vreede over de lastige eerste helft: ,,Wij hadden in het begin nog niet volledig de focus en de agressie in de dekking. Daardoor kon EHC bijblijven. Maar ik heb nooit het gevoel gehad dat wij zouden gaan verliezen. Toen wij na de rust het tempo opvoerden, konden zij het niet meer bijbenen. Wij sloegen een gat en konden de wedstrijd makkelijk uitspelen.”

Doelpunten Quintus: Rick van Ravesteijn (8), Jordi van Erp (7), Jordan Beukman (6), Timo Blom (6), Christiano Olivacce (3), Marc de Vreede (2), Troy Oranje (2), Youri Schutte (1) en Max van Zijderveld (1). 

DSVD – Quintus 

Quintus, dat met 27-31 bij DSVD won, pakte op de valreep alsnog de vijfde plaats. Het start in poule B met 1 bonuspunt. De tegenstanders zijn: VOC, SEW en Kwiek Raalte.

AD Sport / Peter Lotman

Wij zijn Merel en Denise (20) en wij zijn inmiddels alweer vijf jaar lang bondsscheidsrechter bij het Nederlands Handbal Verbond. Als we vertellen dat we scheidsrechter zijn, krijgen we vaak de vraag waarom we in godsnaam scheidsrechter zijn geworden. Op zich best een logische vraag, want waar mensen vaak aan denken bij scheidsrechters, is al het gezeur dat ze over zich heen krijgen. Al je beslissingen zouden een potentieel punt voor discussie kunnen zijn. Maar het scheidsrechter zijn is veel meer dan dat. Jij als scheidsrechter bent namelijk degene die ervoor zorgt dat er op een leuke en vooral sportieve manier met elkaar gehandbald kan worden. Fouten en harde overtredingen haal je uit het spel en voor de rest zorg je dat beide teams zo veel mogelijk lekker door kunnen spelen en plezier uit de sport kunnen halen. Met een beetje geluk kan ook jij als scheidsrechter, net als het publiek, zestig minuten lang genieten van mooie acties, alleen dan van nóg dichterbij. Een tikkeltje cliché misschien, maar het is echt zo; zonder scheids, geen wedstrijd. Bij ons is het scheidsrechteravontuur vrij vroeg begonnen. Als twee super zenuwachtige 12-jarige meiden stonden wij onze allereerste wedstrijd te fluiten op Quintus. Het was weliswaar een wedstrijd van de F-jeugd bij Denise haar zusje, maar hé, je moet ergens beginnen. Daarbij was het bij de F-jeugd eigenlijk de bedoeling dat ouders bij de wedstrijd van hun kinderen moesten fluiten. Dat wilden zij liever niet en zo kwam de vraag bij ons terecht. Natuurlijk wilden wij wel een wedstrijd fluiten, maar dan wel samen. Na die ene eerste wedstrijd volgden er snel meer. Van de F-jeugd groeiden we door naar de E- en de D-jeugd naar uiteindelijk onze allereerste wedstrijd in de C-jeugddivisie ongeveer 2 jaar later.

In 2017 zijn we begonnen aan de bondsscheidsrechter 3 opleiding (BS3). Dat is een van de scheidsrechteropleidingen die door het NHV wordt aangeboden. De opleidingen bestaan uit een aantal interactieve cursusavonden waarin verschillende onderwerpen die van belang zijn voor scheidrechters centraal staan. Door het behalen van meer diploma’s mag je op een steeds hoger niveau wedstrijden gaan fluiten. Na het behalen van het diploma in 2018 mochten we onszelf bondsscheidsrechter noemen. Het jaar erna zijn we ook nog aangeschoven bij de Jonge Scheidsrechters Opleiding. Voor ons een goede aanvulling op de BS3 opleiding. Door het steeds vaker fluiten van wedstrijden binnen de C- en B-jeugddivisie en door het behalen van ons diploma voor de BS3 mochten we in 2018 op het NK-C fluiten. Fluiten op een NK, dat hadden we ons drie 3 jaar daarvoor bij onze allereerste wedstrijd nooit kunnen voorstellen. Inmiddels hebben we ook de bondsscheidsrechter 4 opleiding afgerond, hebben we op het NK-B en andere toernooien gave wedstrijden gefloten en zijn we aangesloten bij de landelijke groep scheidsrechters binnen het NHV. En eigenlijk zijn we ieder weekend wel samen de pad op om óf in de heren óf in de dames eredivisie een wedstrijd te fluiten. We hebben altijd gezegd dat we het hoogst haalbare willen halen. We hopen dit seizoen onze allereerste stap in Europa te kunnen zetten.

Als we er af en toe aan terug denken, beseffen we hoe bizar snel het eigenlijk allemaal is gegaan. Binnen 8 jaar tijd zitten we van fluiten bij de F-jeugd naar fluiten in de top van Nederland. Tuurlijk maken we nog steeds fouten, maar van fouten maken leren we alleen maar. Waarom we het fluiten al 8 jaar lang zo leuk vinden? Een echt goed antwoord hebben we eigenlijk niet op deze vraag. Probeer het zelf eens, zouden we eigenlijk willen zeggen. Kijk niet naar de negatieve, maar juist naar de positieve kanten van het scheidsrechter zijn. Begin bij wat jeugdwedstrijden en stroom zo langzaam door naar een steeds hoger niveau. Als je echt verder wil komen als scheidsrechter, biedt het NHV daarin genoeg mogelijkheden. Kijk daarnaast ook of je iemand kan vinden die samen met jou wedstrijden wil fluiten. Want samen is veel gezelliger dan alleen!

Ook meer weten over scheidsrechter worden, neem dan contact op met Mariëlle Mol (scheidsrechterscommissie).

De mannen van Quintus zijn volop in de strijd om de titel in de eredivisie. De goede prestaties zijn mede te danken aan doelman Ofke Teekens (23), die wekelijks een hoog stoppercentage realiseert. De in Gouda geboren keeper : ,,Nooit gedacht, dat ik zó ver zou komen.”

Teekens, die nog steeds in Gouda woont, begon pas op zijn zestiende jaar met handballen bij het roemruchte Vires et Celeritas. Vrij laat dus en het is daarom des te knapper dat hij via  tussenstappen bij Hellas en Feyenoord inmiddels bij Quintus de top van de eredivisie heeft bereikt. Die late start van zijn handballoopbaan heeft overigens wél een bijzondere reden. Niet dat hij eerst een andere sport heeft beoefend, zoals wel vaker gebeurt.

Een medische oorzaak lag daaraan ten grondslag, legt Teekens uit. ,,Ik had vroeger veel last van een vertraagde bloedstolling. Daardoor kreeg ik snel blauwe plekken en bleef een wond langer bloeden. Tot mijn zestiende mocht ik daarom geen contactsport doen. Dat was te riskant. Toen dat probleem minder werd na verloop van tijd, trok de handbalsport mij wel aan. Vooral ook door een vriendin die op handbal zat.”

Teekens begon als veldspeler, maar al snel leek het hem veel leuker om in het doel te gaan staan. ,,Toen ik uiteindelijk ging keepen in plaats van veldspeler, vonden mijn ouders dat wel even wennen. Uiteindelijk is dat toch een goede keuze gebleken. Ik had nooit verwacht zo ver te kunnen komen. Ik kende destijds het handbalwereldje niet toen ik op mijn zeventiende al door Hellas werd gevraagd. Dat was een hele verrassing voor mij.”

Veel speeltijd

Bij de Haagse topclub speelde de talentrijke doelman eerst twee seizoenen in de A-jeugd om vervolgens de overstap naar de senioren te maken. Hij leerde er veel, omdat de Haagse club bekend staat om de fameuze keeperstrainingen van Bart Uijtdebroek en destijds ook nog Arold Holman. ,,Toch ben ik toen overgestapt naar Feyenoord”, legt Teekens uit, ,,omdat ik als tussenstap eerste keeper wilde worden in de eerste divisie. Ik kreeg daar veel speeltijd en dat was goed voor mijn ontwikkeling.”

Ofke Teekens, geen familie van de schaatser met dezelfde naam, wilde vervolgens wéér een stapje hoger. Ambitieus als hij is, zei hij geen nee toen Quintus aan de bel trok. ,,Ik heb het daar enorm naar mijn zin. In het begin had ik het wel lastig om mijn vorm terug te vinden na een gebroken hand en een hamstringblessure. Maar nu gaat het super, vooral ook dankzij het vertrouwen dat ik krijg van trainer Ruben Schelbert en van keeperstrainer Maarten-Jan de Koning. Door zijn aanpak is mijn oude vorm weer zo goed als terug.”

Samen met collega Cas van der Harst gaat hij de strijd aan voor een plek in het Heulse doel. Teekens, in het dagelijks leven Cnc programmeur bij Icamat, is inmiddels sinds januari vaak de eerste keeper die mag starten. ,,Dat is gekomen na mijn goede optreden tegen mijn oude club Feyenoord. De trainers vinden, dat ik steeds beter in vorm ben en daardoor krijg ik de voorkeur. Cas en ik zijn elkaar gewaagd en onze samenwerking is top. Hij heeft de eerste seizoenshelft heel wat punten gepakt voor het team.”

Samen met broer Sven

Ook broer Sven van achttien jaar is actief in Kwintsheul. ,,Hij speelt in de A-jeugd als midopbouwer en het leuke is, dat we al twee keer samen hebben gespeeld in het opleidingsteam.”

Ofke Teekens is met zijn 1.83 meter niet lang voor een keeper. Hij compenseert dat met een prima positionering, lenigheid en uitstekende reflexen. Zijn ambities durft hij wel uit te spreken. ,,Ik werk er hard aan om een vaste waarde in het eerste team van Quintus te worden en van daar uit de beste keeper van de eredivisie. Naar het buitenland zou ik op dit moment niet willen. Ik wil me eerst hier bewijzen en dan zie ik later wel wat er op mijn pad komt. Voorlopig telt alleen de titel in de eredivisie.” 

AD SPORT/PETER LOTMAN

Eeuwige rivalen hellas en quintus verwikkeld in titelstrijd

Hellas en Quintus zijn in de eredivisie in een ongekend spannende titelstrijd verwikkeld. Zaterdag stonden de rivalen tegenover elkaar (30-30) en de gemoederen liepen, zoals vanouds, hoog op. Waar komt die haat en nijd vandaan?

Marc de Vreede (29) is opbouwspeler van Quintus en weet als geen ander dat de beide clubs elkaar niet kunnen luchten of zien. ,,Op het moment, dat clubs uit de regio op hetzelfde niveau spelen en dan ook nog spelers bij elkaar weghalen, wordt het meteen een stuk heviger. Ze willen allebei de beste zijn en dat vergroot ook voor de supporters de rivaliteit. Dat is trouwens wel goed voor de sport. Die derby’s trekken daardoor altijd veel publiek.”

Gymleraar De Vreede ziet ook nog een andere reden: ,,Het is bij Hellas en Quintus duidelijk  ander volk met een verschillende mentaliteit. Hellas ligt in de Vogelwijk, toch de dure wijk van Den Haag en Quintus tussen de kassen in het Westland. De cultuur, de humor, de benadering van mensen is anders. Bij Hellas gaat het altijd om het mooie handbal en de flair in het spel. Bij Quintus is het de mouwen opstropen en niet zeuren.”   

Dat de beide clubs elkaar niet liggen, blijkt volgens De Vreede ook uit de transfers. Zelf stapte hij destijds over van Hercules, die andere Haagse eredivisieclub, naar Quintus. ,,Er zijn meer spelers van Hercules naar Quintus gegaan, maar bijna nooit naar Hellas. Ze liggen elkaar niet en het aanpassen van spelers van Quintus en Hellas lukt gewoon niet. Daarvoor is de mentaliteit te veel verschillend.”

Joelend publiek

De Vreede is er van overtuigd dat de derby’s met de rivaliteit goed zijn voor de regio. ,,De handbalsport in Den Haag en omstreken draait daar op. De supporters leven ervoor en kunnen zich geen competitie voorstellen zonder die duels. Het leeft bij de achterban net zo veel als bij de spelers zelf. De supporters hebben de derby’s vaak zelf gespeeld en veel gezien en zijn er daardoor extra op gebrand dat hun club wint. Ze staan joelend en fluitend op de banken. Daar doe je het als speler voor. Het zijn de wedstrijden waarnaar in de agenda het eerst wordt gekeken.”

Pim van Starrenburg (26) is cirkelloper van Hellas en benoemt vooral het verschil in cultuur tussen beide clubs. ,,Bij ons dringt het familiegevoel meer door tot de eerste teams. Wij hebben geen spelers die zich belangrijker voelen of haantjesgedrag vertonen. Wij tillen samen het niveau van ieder individu omhoog en zodoende ook van het collectief. Als jong talent ben je bij Quintus minder makkelijk onderdeel van de groep. Daarom zie je ook, dat wij meer talentvolle spelers uit de jeugd hebben ingepast. Ik zou zelf ook nooit naar Quintus gaan en dat weten ze inmiddels ook wel.”

Van Starrenburg, student aan de TU Delft, bevestigt dat de rivaliteit zo groot is, omdat beide clubs de beste van de regio willen zijn. ,,Daarnaast zijn wij extra fanatiek omdat Quintus BENE-League heeft gespeeld, terwijl het klassenverschil destijds klein was. Tijdens de wedstrijden merk je soms dat we een hekel aan elkaar hebben. Dat komt omdat beide teams  spelers hebben die irritant zijn en flink de beuk erin gooien. Veel jongens kennen elkaar en voorafgaande aan de wedstrijd jutten ze elkaar met grote praatjes flink op. Dat willen ze dan in het veld waarmaken.”

Morele winnaar   

Hellas was de morele winnaar van de burenruzie, omdat Quintus de tweede helft de bovenliggende partij was maar steeds een voorsprong verspeelde (17-22; 22-25 en 26-29). Vreugde dus bij de Hagenaars, die ook al de uitwedstrijd hadden gewonnen. En Quintus droop mopperend af  vanwege de teleurstellende puntendeling. 

AD SPORT/PETER LOTMAN, FOTO/IMV-FOTOGRAFIE

Dames

De vrouwen van Quintus smaakten weer het genoegen van een mooie overwinning. Zij klopten overtuigend met 30-23 het bepaald niet zwakke Volendam. Coach Fred Michielsen was vooral ook blij voor zijn selectie met deze twee belangrijke punten.

,,Ik heb de meiden aangegeven, dat het vijf voor twaalf is om uit de degradatiepoule te blijven. Dat hebben ze goed opgepakt. Winnen tegen ploegen waarvan je moet winnen, te beginnen met Volendam.”

Michielsen kon tevreden zijn over zijn verdediging en aanval. ,,De dekking was agressief en in de afronding was het rustiger. De kansen werden dit keer wel regelmatig effectief afgerond. Ook de keepsters waren ruim voldoende en dat in combinatie met de goede dekking zorgde voor vertrouwen.”

In het eerste half uur ging de partij nog gelijk op. Dat kwam ook, omdat Quintus de opponent nog te veel gelegenheid gaf om te combineren. In de tweede helft maakte de thuisclub het verschil. 

Michielsen wil nog niet te vroeg juichen. ,,Zaterdag een zware wedstrijd tegen SEW, maar daar moeten we niets. Essentie is de flow bewaren en ik ben er trots op wat de groep tegen Volendam heeft laten zien.”

Heren

Voor de neutrale kijker was het een boeiend gevecht tussen Hellas en Quintus, met soms technische hoogstandjes en fraaie doelpunten. Er ging ook nogal eens wat mis, maar dat is onvermijdelijk in een spannende derby. Beide teams knokten tot het einde en gaven elkaar geen duimbreedte toe. Na het laatste fluitsignaal stond er 30-30 op het scorebord.

AD SPORT/PETER LOTMAN