Na een goede voorbereiding, was er gelijk vanaf het begin een fris en snel spel. De eerste twee doelpunten werden door SEW gemaakt. Daarna zette Quintus de achtervolging in en konden de dames langs zij komen. In deze fase werden er twee penalties gegeven, die Quintus mooi wist te verzilveren. Vanaf elke positie werd er goed gescoord en door het samenwerken in de dekking, werden veel acties van SEW afgestoten. Bij de eerste time-out, halverwege de eerste helft, stond het 11-7 en na 30 minuten kon Quintus met een mooie stand van 15-9 de rust in. In de tweede helft liep Quintus zelfs uit tot een verschil van 9 doelpunten. SEW kwam daarna dichterbij, maar het eindresultaat van 28-21 geeft weer dat Quintus een goede partij heeft neergezet en een mooie overwinning heeft behaald.
Het enthousiaste thuispubliek was volop aanwezig, wat natuurlijk altijd erg leuk is. Bedankt voor de support!
RICARDO HOLMAN EN THIERRY VAN ZUNDERT ZATERDAG EVEN GEEN VRIENDEN
Ze kennen elkaar al vanaf hun geboorte. Ricardo Holman (net 29) en Thierry van Zundert (bijna 29) zijn boezemvrienden. Ze zijn altijd met elkaar opgetrokken, maar zaterdag zijn ze even geen vrienden. Dan staan ze tegenover elkaar in de altijd beladen derby tussen Quintus en Hellas.
Die vriendschap dateert dus al vanaf hun jongste jeugd. Hun vaders René van Zundert en Arold Holman handbalden óók en zijn al vrienden sinds ze op de basisschool zaten. Sindsdien komen ze bij elkaar over de vloer. ,,Vandaar dat wij elkaar kennen sinds dat we baby’s waren”, vertelt Thierry van Zundert. ,,We hebben talrijke verjaardagen, vakanties en feestdagen samen meegemaakt.” ,,Lekker kanoën en allerlei sportieve dingen doen”, vult Ricardo Holman aan. ,,Altijd bezig en altijd heel gezellig.”
Ricardo zette de eerste handbalpasjes bij Rowah in Waddinxveen. Naderhand stapte hij over naar de A-jeugd bij Hellas waar Thierry al speelde. Samen werden ze Nederlands kampioen in het seizoen 2011/2012. ,,Een ongelofelijk mooi moment, dat we nooit zullen vergeten”, zeggen ze in koor. Daarna handbalden ze in de hoofdselectie van Hellas totdat Ricardo er op zijn 26e jaar mee stopte. ,,Het was tijd voor andere zaken. Ik heb toen drie jaar op een lager niveau bij de Meeuwen in Rotterdam gespeeld.”
Totdat zijn vroegere trainer bij Hellas, Neso Saponjic, hem overhaalde naar Quintus te komen waar hij inmiddels de technische leiding had. ,,Het goede contact met Neso, die er ook voor mij was in moeilijke tijden, gaf daarbij de doorslag”, vertelt Holman.
DIEPTEPUNT
Die moeilijke tijd van zijn handbalvriend herinnert ook Thierry van Zundert zich nog goed. ,,Ricardo was nauwelijks in staat om te sporten vanwege de ziekte van Pfeiffer. Dat was voor hem echt een dieptepunt. Toen heeft hij laten zien, dat hij goed met tegenslagen kan omgaan. Een doorzetter, die wanneer hij een doel voor ogen heeft, zich daar op kan focussen tot hij dat doel heeft behaald.”
Op zijn beurt omschrijft Holman het karakter van Van Zundert. ,,Thierry is super spontaan en je kunt hem overal makkelijk bij hebben. Een fijne gast, die energiek is en optimistisch. Ook is hij typisch een teamspeler met wie het prettig was om samen in één ploeg te handballen.”
Handbaltechnisch verschillen de beide vrienden nog al van elkaar. Ricardo Holman is de man met het keiharde schot en iemand die beschikt over veel kracht dat hem goed van pas komt in het middenblok van de verdediging.
Thierry van Zundert daarentegen moet het vooral hebben van zijn snelheid, techniek en onweerstaanbare val/knikworpen. ,,Die zijn van hoogstaand niveau”, geeft Holman toe. ,,Ik moet het van mijn kracht hebben en ga aanvallend vanaf de opbouw graag de confrontatie aan. Dat komt ook, omdat ik fanatiek ben en een hekel aan verliezen heb.”
Dat laatste komt mooi uit, want als ze zaterdag in de derby Quintus-Hellas (20.45 uur, Kwintsheul) tegenover elkaar staan, gaat het alleen maar om winnen bij de beide sportmensen. Ze kijken allebei met veel plezier uit naar de krachtmeting.
STRIJDLUST
,,Altijd bijzonder die wedstrijden tussen ons”, zegt Van Zundert. ,,Dat komt, omdat Hellas en Quintus goed handbal spelen, maar qua speelstijl toch erg verschillen. Kwalitatief goed handbal en veel strijdlust zorgen altijd voor een spetterende partij.” ,,Het zal ook spannend worden”, verwacht Holman. ,,De wedstrijd motiveert ons behoorlijk. Wij presteren wisselend. Hebben goede partijen gespeeld, ook tegen sterke teams, maar die leverden soms net geen punten op. Ik verwacht, dat we de tweede seizoenshelft de overwinningen naar ons toe gaan trekken. Zaterdag zou een mooi begin zijn.”
De strijd aangaan met elkaar, beschouwen de twee vrienden toch wel als bijzonder. Holman: ,,Het zal even wennen zijn, omdat we het nu tegen elkaar opnemen. Maar ik probeer het te benaderen als een gewone wedstrijd met Thierry als tegenstander zoals ieder ander.” En Van Zundert: ,,Zodra het eerste fluitsignaal klinkt, ben ik alleen maar met de wedstrijd bezig. Dan is het ons team versus het andere team. Wie er dan tegenover mij staat, kan ik in het veld loslaten. We zullen altijd vrienden blijven, al is hij zaterdag óók mijn tegenstander.”
AD SPORT/PETER LOTMAN
Westlandse ploeg stuit op verrassend sterke tegenstand
Het was een mooie tegenstelling. Neso Saponjic, de winnende coach van Quintus, beende na afloop van de regioderby nijdig naar de kleedkamer. Zijn collega Hedi Boumnijel van EHC verliet het speelveld met een tevreden glimlach. Zijn team verloor weliswaar met 28-20, maar was in feite de morele winnaar.
Weer typisch zo’n vreemde derby waarin op voorhand Quintus dé grote favoriet was. Er werd in het Westlandse kamp niet gespeculeerd óf de Westlanders zouden winnen, maar vooral met hoeveel. Het zou heel anders lopen, want de thuisclub moest in de laatste tien minuten nog alles uit de kast halen om de twee punten binnen te slepen. En dat tegen een EHC, dat zwaar gehavend naar Kwintsheul was gekomen. Veel blessures en gestopte spelers en slechts twee wisselspelers op de bank eisten veel van het improvisatievermogen van coach Boumnijel.
Maar ziedaar, als alles tegen zit, komt blijkbaar de ware teamgeest naar boven. EHC maakte het Quintus zó lastig, dat naarmate de wedstrijd vorderde steeds meer de angst bestond dat het nog wel eens mis zou kunnen gaan. Zo ver kwam het niet, omdat uiteindelijk de ervaring en vooral het uithoudingsvermogen in de laatste periode de doorslag gaf. Te weinig wissels, spelers met kramp en een plotseling beter scorend Quintus deden de ploeg uit Leidschendam-Voorburg toch nog geflatteerd de das om.
COMPLIMENTEN
Maar wat hadden ze geknokt, die mannen van Boumnijel. Trots verkondigde hij dan ook: ,,Ondanks het verlies hebben wij een mooie wedstrijd laten zien. Quintus onderschatte onze capaciteiten omdat wij zo weinig spelers hadden. Ons doel was om weinig balverlies te lijden en de druk erop te houden. Dat is driekwart van de partij goed gelukt. Complimenten voor mijn jongens.”
De strijdlust was inderdaad enorm bij EHC, waardoor Quintus maar niet los kon komen. Veel missers, weinig scherpte en een te gemakzuchtige instelling zorgden ervoor, dat bij 6-6 (na een kwartier) en 12-11 (bij de rust) er van een walk-over geen sprake was. Vrij kansen werden te nonchalant afgewerkt, waarbij gezegd moet worden dat Timo Geers in het EHC-doel een voortreffelijke wedstrijd keepte. Nogmaals werd duidelijk waarom een aantal eredivisieploegen uit de regio de talentrijke doelman graag wilden inlijven. Hij hield zijn team met een stoppercentage van 40% zowel in de eerste als de tweede helft knap op de been.
Ook na het wisselen wilde het maar niet vlotten bij de Westlanders. Tot groot ongenoegen van coach Saponjic die met wissels en time-outs en pittige woorden van alles probeerde om zijn discipelen op het juiste spoor te krijgen. ,,Het is toch ongelofelijk, dat wij zó veel moeite hebben met deze tegenstander. Met alle respect voor EHC, maar die moeten wij toch voor de rust al op grote achterstand zetten. Veel te makkelijk opgenomen en steeds gedacht: dat komt wel goed. Dat kwam het ook wel, maar vraag niet hoe”, aldus Saponjic die na afloop nog lange tijd brieste van woede.
UITBLINKER ZWIRS
Bij 18-16 (na 45 minuten), 20-18 en 21-19 ( tien minuten voor tijd) lag EHC nog steeds niet op de knieën. Waarbij vooral de schotkracht van de linkshandige Zijad Dzidic opviel. Hij kon maar niet worden afgestopt. Dat lukte wél bij Youri Verschut, altijd goed voor veel doelpunten, maar hij kwam dit keer slechts tot vier strafworpen en geen speldoelpunt. ,,Ik werd steeds vroeg aangepakt en daardoor was het moeilijk voor mij. Dat deed Quintus goed.”
Toen brak er een fase aan, waarin de thuisclub even het pedaal intrapte en de marge met fraaie doelpunten opvoerde naar een verschil van acht doelpunten. Kanonskogels van Marnix Roos, maar ook een sublieme aanspeelpass van Roos hangend in de lucht en met één hand vangend direct door naar de sprintende Vince Zwirs. Klasse!
Met de pas 17-jarige Zwirs is meteen één van de uitblinkers genoemd bij Quintus. Hij kreeg veel speeltijd en met veel bravoure greep hij zijn kans en speelde met treffers uit de linkerhoek en uit de breaks een puike partij. Ook de jeugdige Youri Schutte maakte weer indruk, waarbij zijn laatste doelpunt met een beheerste lob een juweeltje was. Voeg daarbij het prima keeperswerk van de jonge Jop van der Knaap, die Cas van der Harst kwam vervangen, en dat alles toonde aan dat het met de jeugdige aanwas wel goed zit.
WEDSTRIJDRAPPORT
Amusementswaarde (***): Het was geen derby waarbij de toeschouwers op het puntje van de stoel gingen zitten. Of het zouden de supporters van EHC moeten zijn, die met plezier naar de strijdlust van hun idolen keken. Maar Quintus kon nauwelijks bekoren, behalve dan de jonkies die er nog bovenuit staken.
Scheidsrechters (***): Roos van Beek en Remco van der Linden floten een goede wedstrijd. Ze hadden de controle, maar hadden wat ons betreft veel vaker de voordeelregel mogen toepassen. Te veel doelpunten werden alsnog teruggefloten. Dat onderkenden ze zelf ook, maar gaven als verklaring dat ze het bewust kort wilden houden. Dus weinig risico.
Beste spelers: Bij Quintus waren we gecharmeerd van Vince Zwirs. Brutaal en onbevangen speelde hij een vlotte partij. Bij EHC stak keeper Timo Geers er bovenuit.
Doelpunten Quintus: Marnix Roos (8), Timo Blom (4), Jordan Beukman (4), Youri Schutte (3), Nick Schot (3), Vince Zwirs (3), René de Bakker (2) en Ali Ahmedov (1).
Doelpunten EHC: Zijad Dzidic (7), Youri Verschut (4), Djimmy Nolet (4), Wessel de Rijk (2), Barry van den Bos (2) en Remco Hooijmans (1).
———–
De vrouwen van Quintus verloren na een 19-15 ruststand opvallend ruim met 35-28 van Volendam. Bij 22-21 leek de partij te kantelen, maar de thuisclub behield het overwicht en kwam opnieuw op een ruime 28-23 voorsprong. Balverlies en onzorgvuldig afronden, zorgden voor de terugval van Quintus. In de slotfase probeerde het team van coach Rolf Schulte nog iets te forceren, maar van 30-27 liep Volendam van oefenmeester Zsigmond Makay weg naar de 35-28 eindstand.
Jara Datthijn met zeven doelpunten en Judith van der Helm met vijf treffers waren de beste schutters aan Westlandse zijde.
AD SPORT/PETER LOTMAN
In een volle Eekhouthal werd afgelopen zondag gestreden om de 1e plaats in de landelijke jeugddivisie. Wat ontzettend gaaf dat er zoveel publiek naar de hal was gekomen om onze meiden aan te moedigen.
Onze dames A1 had een zeer goed seizoen achter de rug: ongeslagen in de competitie. Daarna speelden de bovenste vier ploegen om tot de beste twee te horen.
Wederom stond Quintus bovenaan het lijstje. Vervolgens stond de Best of Two op het programma en stonden twee weekenden achter elkaar Quintus A1 en SEW A1 tegenover elkaar.
Na het startsignaal zat iedereen gelijk in de wedstrijd. Er werd flink meegeleefd, gejuicht, getrommeld en geapplaudisseerd. De stemming zat er goed in. Met een nagenoeg gelijke ruststand, begonnen onze meiden aan de tweede helft.
Helaas konden ze de overwinning niet naar zich toetrekken en was de eindstand 20-26. Hierdoor waren de zilveren medailles voor onze speelsters en mogen ze trots zijn op een prachtig seizoen.Hierbij dank aan de begeleiding Jules van der Donk, Britt Maarschalkerweerd, Melissa Wilmsen en Iris van Aalst.
Een groot gedeelte van de selectie zal in juli meedoen aan het internationale handbaltoernooi ‘Costa Doura’ in Portugal.
Wederom heel veel succes gewenst en we wensen ze heel veel handbalplezier toe!
De finale halen dat was het eerste doel voor Quintus DA1 dit seizoen. Dit doel hebben ze inmiddels behaald. De DA1 kan voor de tweede keer op rij kampioen van de landelijke jeugddivisie worden. Zaterdag 13 mei is de eerste van twee belangrijke wedstrijden voor Quintus. De finale bestaat namelijk uit een tweeluik. De tweede wedstrijd wordt gespeeld op 21 mei. De tegenstander voor deze wedstrijden is SEW. Om in de finale te komen, hebben de dames een prachtig seizoen neergezet: ongeslagen in de competitie en later ook ongeslagen in de kampioenspoule.
De kampioenspoule werd bereikt nadat Quintus eerste werd in de competitie met zes punten voorsprong op SEW. Met een geweldig doelgemiddelde van +131 waarbij er 435 doelpunten gemaakt werden, de meeste in de competitie. De poule bestond uit de eerste vier van de competitie: nummer één Quintus, nummer twee SEW, nummer drie Kwiek en nummer 4 VOC.
Quintus bereikte de kampioenspoule als dé favoriet. Maar het was voor de meiden duidelijk dat ze op hun best moesten zijn, want de andere teams waren er ook op gebrand om in de finale te komen. ‘’In deze poule kan iedereen van iedereen winnen’’ was de zin die regelmatig herhaald werd om te voorkomen dat ze hun tegenstanders zouden onderschatten.
Omdat Quintus eerste geworden was in de competitie kregen zij tweemaal het thuis voordeel. Er werden geen punten meegenomen uit de competitie dus alle ploegen stonden weer op nul.
Dat het niet makkelijk zou worden werd meteen duidelijk. Thuis werd er met één doelpunt verschil gewonnen van SEW (27-26). Ook de tweede wedstrijd uit bij VOC was een moeilijke wedstrijd maar doordat ze deze wisten te winnen met 25-26 waren ze met nog één wedstrijd te spelen al geplaatst voor de finale.
Je zou kunnen denken ‘nu kunnen ze de laatste wedstrijd gebruiken om hun krachten te sparen richting de finale.’ Maar nee dit team heeft naast hun doel kampioen te worden nog een tweede doel: ongeslagen kampioen worden. En dus werd de derde wedstrijd in de poule thuis tegen Kwiek ook gewonnen (27-22). Quintus gaat niet alleen ongeslagen, maar ook nog eens met drie overwinningen richting de finale.
De finale wordt dus gespeeld tegen SEW de nummer twee uit de competitie die ook tweede werd in de kampioenspoule. In de competitie wist Quintus haar twee wedstrijden van SEW te winnen. Bij Quintus werd het 27-24 en bij SEW werd het 28-37. Toch is Quintus gewaarschuwd aangezien het in de kampioenspoule nog maar met één doelpunt verschil won.
Met de mentaliteit van de meiden zit het wel goed. Voor de wedstrijd tegen Kwiek (toen ze al geplaatst waren voor de finale) werd er al door de coach gehamerd op het niet onderschatten van de tegenstander. Dat zal nu niet anders zijn.
De eerste wedstrijd is dus aankomende zaterdag 13 mei bij SEW. Deze wedstrijd is om 20:00 uur in Wognum in West Friesland. Publiek is van harte welkom, dus kom met zijn alle naar SEW in Wognum, neem je vuvuzela mee om de meiden van A1 fanatiek aan te kunnen moedigen.
De return is bij Quintus in Kwintsheul op 21 mei om 15:15 uur. Ook hier is publiek hard nodig want dit is dé wedstrijd waar ze het Nederlands kampioenschap binnen kunnen slepen.
We hopen jullie allemaal te zien bij deze twee belangrijke wedstrijden. Tot dan!
Team: Kari van der Staak (k), Nienke Peters (k), Sophie Buijs, Tara de Raaf, Lieke van Zundert, Kim Schildmeijer, Romee van der Zeijden, Isa Kester, Anouk Grootscholten, Gedy de Raaf, Laurie Kleijweg, Joy Grootscholten, Stacey Zuijderwijk en Lois van Velzen
Sponsors: Westland Advies Groep, Kwekerij Ansu, MAN- Van Leeuwen en Fratelli Naaldwijk
De afgelopen tijd zijn er volop activiteiten van de diverse Oranje selecties geweest. Ook de komende tijd staan er weer volop activiteiten op het programma. Hier zijn ook (ex-) leden van onze club bij betrokken. Daar willen we hier kort aandacht aan besteden.
EK dames Oranje in Skopje
Helaas heeft Nederland alleen via ZIGGO Sport, het inmiddels afgelopen EK dameshandbal in Slovenïë en Noord Macedonië op de TV kunnen zien. Helaas krijgen bij de NPO andere sporten meer aandacht en dat terwijl handbal een dynamische sport is, spannend tot de laatste minuut. Nederland behaalde uiteindelijk een verdienstelijke zesde plaats, die recht geeft op deelname aan het volgende WK in december 2023 en aan een Olympisch Kwalificatie Toernooi, gericht op Parijs 2024. Vooral de finale tussen de toplanden Denemarken en Noorwegen, was echt een kraker, terug te kijken op EHFTV. In de slotfase trok het geroutineerde Noorwegen toch weer de overwinning naar zich toe.
In de selectie van de Oranje dames waren Kelly Vollebregt (nu bij topclub Odense in Denemarken), Kelly Dulfer (nu bij de Duitse topclub SG BBM Bietigheim) en Rinka Duijndam (uitkomend voor Sola uit Noorwegen) opgenomen in de EK selectie. Zij waren in het verleden bij de jeugd en/of dames 1 ook bij onze club te bewonderen.
Rolstoelhandbal
De afgelopen maanden heeft de Nederlandse rolstoel handbal selectie, maar liefst twee WK’s gespeeld. Eerst een WK 4-4 in Egypte en recent een gecombineerd EK/WK 6-6 in Portugal. De Oranje selectie stond onder leiding van Menno de Klerk en de keepster is Joyce van Haasteren. Joyce heeft nog een Oranje verleden als keepster in het valide handbal. Recent waren Menno en Joyce te zien bij WOS Sport. Omdat Joyce dit seizoen meetraint bij de DB-selectie op woensdagavond, waar ook Menno training geeft, werden zij afgelopen woensdag door deze trainingsgroep onthaald met bloemen.
Dames jeugd Oranje
Afgelopen zomer hebben de oudste dames jeugdselecties een WK gespeeld. De jongste dames jeugd selectie (geboortejaren 2006-2007) heeft afgelopen zomer een EK gespeeld. Alleen Sophie Buijs was voor dat toernooi uitgenodigd. Inmiddels is de selectie weer aangevuld met en is het trainingsprogramma (iedere woensdag centrale training) gericht op deelname aan het EK en EYOF komende zomer. Hier trainen Roos van Minnen, Fien Swarte, Sophie Buijs, Nienke Peeters en Si;lke van Kleef mee.
Als voorbereiding richting komende zomer zijn er recent twee oefeninterlands gespeeld tegen het topland Frankrijk. Hier mocht onze jeugdspeelster Silke van Kleef debuteren. Ook Sofie Buijs was daar weer voor geselecteerd. Frankrijk bleek zich in beide wedstrijden de sterkste.
Herenjeugd
Komende zomer is er een Open EK voor jongste herenjeugdselectie (geboortejaren 2006-2007). Het selectieproces is inmiddels begonnen. Van de 52 jongens, die afgelopen maanden centraal getraind hebben op Papendal is er een selectie gemaakt van 35 jongens. De gemaakte selectie gaat vanaf woensdag 7 december wekelijks centraal trainen op Papendal o.l.v. bondscoach Edwin Kippers. Van Quintus zijn Tobeij Bleijenberg, Sam Koppenol en Mitchel Luijten opgenomen in de voorlopige selectie richting het Open EK. Helaas zijn Sergio Vasseur, Timothy Bekker en Nolan Alvarro voorlopig niet gekozen. Zij zullen door moeten groeien in onze club.
Als eerste voorbereiding richting het Open EK wordt er deelgenomen aan een 4-landen toernooi van 21-23 december in Lokeren (België). Hiervoor is van Quintus alleen rechterhoek van de HA Mitchel Luijten geselecteerd.
Inleiding
Op deze website stond afgelopen week een artikel over het overlijden van onze voormalige herentrainer Jan Alma uit het AD van de hand van Peter Lotman. In de alinea, die ik er voor Quintus aan toegevoegd had, stond een fout. Hiermee had ik een generatie spelers van de heren tekort gedaan. De herenselectie van 2001, was niet de enige lichting, die Europees handbal gespeeld heeft. Ook in het seizoen 2011-2012 werd door heren 1 van Quintus onder leiding van Eelco Overkleeft en Jeroen Sebel in de Challenge Cup gespeeld en wel tegen het Servische Kolubara.
Zaterdag j.l. is in besloten kring afscheid genomen van Jan Alma. De sprekers roemden zijn verdiensten voor de handbalsport en wisten hem in warme woorden goed te typeren. Voor het programmaboekje van afgelopen weekend had ik een in memoriam geschreven, waarmee ik het vorige “in memoriam” vervang.
Handbalicoon Jan Alma overleden
Op 88 jarige leeftijd is op 9 oktober handbalicoon Jan Alma overleden. Jan heeft in zijn leven als trainer heel veel betekend voor de handbalsport in onze regio. Zijn wortels lagen bij Hellas in Den Haag, waar hij ook zelf gespeeld heeft en waar hij zijn loopbaan als handbaltrainer begon. Jan behaalde met het damesteam van Hellas rond zijn latere vrouw Mieke Pottuyt, in de 70-er jaren, meerdere landstitels. Jan was een echte Helleen. In de Hellas-hal is ook een tribune naar hem genoemd.
De succesvolle damesgroep van Hellas had hij binnen de club vanaf de jeugd opgebouwd. Deze groep speelde modern snel en technisch handbal, een speelwijze die Jan als trainer altijd overal propageerde. Zijn assistent bij Hellas Wim Jansen werd later hoofdtrainer bij de dames van Quintus en bracht die visie mee onze club in.
Jan was in de 70-er jaren ook bondscoach van de Oranje dames, waarmee hij als eerste trainer met Nederland promoveerde naar het internationale A-niveau. Quintus speelsters als Joke Lekkerkerk en Toos Alsemgeest waren in die tijd internationals.
Later stapte Jan als clubtrainer over naar de heren van Hermes, waarmee hij tweemaal de beker wist te winnen. Daarna werd hij nog trainer van de heren van Hellas en Aalsmeer. Met Aalsmeer haalde hij een landskampioenschap bij de mannen in 1995 door in de finalewedstrijden het Limburgse Horn/Sittardia te verslaan. Bij Sittardia speelde toen Patrick van Olphen, die later bij de heren van Quintus onder Jan een comeback zou maken als speler, aan de zijde van zijn jongste broer Fabian.
In 1997 liet Jan Alma zich verleiden om in zijn nadagen als trainer, bij de heren van Quintus aan de gang te gaan. Onze heren vertoefden toen al weer enkele jaren in de eerste divisie. Wat meerdere van zijn illustere voorgangers niet lukte, daarin slaagde Jan Alma met zijn vrouw Mieke aan zijn zijde wel. Zij wisten de heren van Quintus in maart 1999 weer terug te brengen naar de eredivisie. In het debuutjaar 1999-2000 op het hoogste niveau haalde Quintus verrassend een 3e plaats in de kampioenspoule en ook de halve finale van de beker. De 3e plaats leverde een ticket voor Europees handbal in de EHF-cup op. Het lot koppelde Quintus daarbij aan het IJslands Haukar Hafnarfjordur. Dit was het Europese debuut van onze heren.
Spelers van heren 1 waren toen o.a. Pim van Velzen, Marcel Luijs, Eugene Furth, Rolf Vijverberg, Mark Bakermans, Fabian van Olphen, Rick en Robin Bulsing. Later zou Fabian van Olphen vanuit Quintus de overstap maken naar het profhandbal in Duitsland, waar hij uitgroeide tot een gewaardeerd professional bij SC Magdeburg.
Jan Alma was een trainer, die hoge eisen stelde aan zijn spelers, de club bestuurders en vooral ook aan zichzelf. Dit zorgde weleens voor onrust, maar zijn faam trok ook goede spelers naar onze club. Hij hechtte altijd veel waarde aan een sterk team.
Jan was een moderne coach, hij verzamelde altijd data, in de vorm schotbeelden. Ook vond hij video analyse toen al een belangrijk hulpmiddel. Hiermee bereidde hij zijn spelers en speelsters altijd zorgvuldig voor op de volgende tegenstander. In de jaren 90 was het maken van een goede video analyse nog een zeer tijdrovende klus. De digitale techniek was nog niet ver ontwikkeld. Jan gebruikte hiervoor thuis een serie gekoppelde video recorders.
Na maar liefst 6 seizoenen bij onze heren stopte Jan in 2003 op 68-jarige leeftijd. Dit werd toen tevens zijn afscheid als trainer en hij kreeg ter gelegenheid daarvan de stadspenning van de Gemeente Den Haag. Van Jan hangt er ook een ster op de Sport Campus in de Wall of Fame van Haagse sport prominenten.
Jan was destijds al voorstander van samenwerking in de regio tussen de topclubs Hellas en Quintus. Zo’n samenwerking heeft hij helaas niet mee mogen maken.
Denk dat we als club met dankbaarheid terugkijken op de periode dat Jan Alma onze hoofdtrainer bij de heren was. Door zijn gedrevenheid en deskundigheid heeft hij destijds een enorme impuls gegeven aan de ontwikkeling van onze herentak.
Ook na zijn afscheid als actief trainer, bleef hij zijn geliefde handbalsport en “zijn” clubs in alle facetten volgen. Bij persoonlijke bezoekjes aan hem, kwamen altijd veel mooie herinneringen boven en had hij altijd volop anecdotes. Hij vertelde altijd gepassioneerd, hoe hij succesvol vanuit de randstad, de sportieve strijd met de traditionele Limburgse handbal bolwerken (dames Swift Roermond en bij de heren van Sittardia en Blauw Wit) was aangegaan.
Jan van Kester
Het Nederlands Rolstoelhandbalteam neemt van 22 tot en met 25 september deel aan het WK 4×4 rolstoelhandbal in Egypte. Naast Nederland zijn ook Slovenië, Brazilië, Chili, India en het gastland van de partij.
De eerste drie dagen spelen de landen allemaal een wedstrijd tegen elkaar. Daarna zijn op de laatste dag de plaatsingswedstrijden. De nummers 1 en 2 spelen dan voor de gouden medaille en de nummers 3 en 4 voor de bronzen plak.
Zoals de benaming al aangeeft worden er door twee teams van vier spelers tegen elkaar gehandbald. Daarbij moet er altijd tenminste één vrouw op de speelvloer zijn. Iedere speler mag op elk moment optreden als keeper, Maar er mag maar één speler op hetzelfde moment in het doelgebied zijn.
Een wedstrijd bestaat uit twee sets van tien minuten, die apart worden gescoord. Is de stand na een set gelijk, dan volgt de golden goal. Het team dat twee sets wint is uiteraard de winnaar; bij 1-1 volgt een derde set van vijf minuten met eventueel een tie-break.
Er worden geen goals, maar punten gescoord met bijvoorbeeld twee punten voor een creatief of spectaculair doelpunt door met de rolstoel 360 graden te draaien en te scoren of wanneer de keeper vanuit het eigen doelgebied scoort. Een zevenmeter doelpunt levert ook twee punten op.
De selectie van Nederland, met als bondscoach Westlander Menno de Klerk, bestaat uit:
John Schot, Marcel Jansen, Mieke van Chastelet, Irene Beemster, Joyce van Haaster (allen van CSV), William van der Ende, Bas Jonker, Maurice Poot (allen Quintus), Leander Stoel (Foreholte) en Sanne Dolstra (Njaeden). Wilma Reincke fungeert als teammanager.
AD SPORT/PETER LOTMAN
Bart de Koning is toegetreden tot de technische staf van Quintus. De voormalig trainer/coach van WHC/Hercules gaat hoofdcoach Ruben Schelbert ondersteunen bij het eerste mannenteam van de Heulse club.
Een opvallende switch van De Koning, die de afgelopen jaren samen met Richard Rijkens de mannen van WHC/Hercules onder zijn hoede had. Het bestuur van de Haagse vereniging besloot niet verder te gaan met het tweetal. Vrijwel geruisloos zat De Koning afgelopen zaterdag plotseling op de bank bij Quintus in het uitduel met Havas in Almere. Alom verbaasde gezichten en gefronste wenkbrauwen, omdat De Koning had aangekondigd zich voorlopig niet aan een club te willen verbinden.
De nieuwbakken assistent legt uit: ,,Inderdaad is het wat vreemd gelopen. Het is ook pas heel laat geregeld. Van de zomer belde Henri Reijgersberg, de technisch adviseur van Quintus, mij met de vraag of ik Ruben Schelbert komend seizoen wilde ondersteunen. Ik had besloten een jaar niks te doen, maar de vraag prikkelde toch. Na die vraag ging de vakantie eroverheen voordat we hierover met alle betrokkenen konden praten.”
Steentje bijdragen
Na gesprekken met de sectie topsport en Schelbert besloot De Koning ja te zeggen. ,,Ruben is een innemende man. Zijn ideeën over coaching en over het handbal komen voor een groot deel overeen met hoe ik er ook graag mee omga. Daarbij kan ik van zijn inzicht, kennis en ervaring nog veel leren. Aan de andere kant kan ik hem ondersteunen met mijn kennis van de competitie en onze tegenstanders, omdat ik al zo lang meeloop in de eredivisie.”
De Koning zag een gedreven Quintus afgelopen zaterdag in de openingswedstrijd overtuigend met 26-32 winnen van Havas. ,,Er staat een complete groep mannen die er vol voor willen gaan. Er is een prima organisatie en er is een mooi programma om de spelers verder te ontwikkelen. Ik heb er erg veel zin in om daarbij aan te sluiten en mijn steentje bij te dragen.”
Zaterdag speelt Quintus de eerste thuiswedstrijd in de eredivisie tegen E&O Emmen, met voormalig bondscoach Harry Weerman op de bank.
AD SPORT/PETER LOTMAN
Als er één speler met extra veel energie uitkijkt naar de competitie, is het Jordi van Erp wel. De opbouwspeler stapte ruim een jaar geleden over van Dynamico Oss naar Quintus, maar werd vervolgens achtervolgd door pech. Ziekte van Pfeiffer, corona, schouderfractuur, alle narigheid kwam aan hem voorbij. Nu hij weer fit is, hoopt hij eindelijk een seizoen zonder mankementen te kunnen handballen. ,,Ik heb nu wel genoeg pech gehad.”
Na al die tegenslag heeft Jordi van Erp de draad dus weer opgepakt bij de Westlanders. ,,Maar”, geeft hij eerlijk toe, ,,het is gruwelijk wennen allemaal. Van de zomer heb ik een kleine terugslag gehad. De schouder is zeker nog niet de oude, maar op zich wel mobiel genoeg om mee te kunnen handballen. Na een grote inspanning is het gewricht nog wel stijf de dag erna. Ik moet dus vaker wat meer doseren. Echt beter dan dit gaat het ook eigenlijk niet meer worden. Ik blijf dus extra krachttraining doen voor de spieren rondom de schouder.”
Van Erp is in elk geval blij weer op de speelvloer te staan. ,,Verder ben ik eigenlijk wel weer topfit. Het is wel erg wennen om weer echt te mogen handballen. Ik moet gewoon weer honderd procent vertrouwen krijgen in mijn lichaam. Gelukkig voelt dat inmiddels steeds beter. Het zijn dus eigenlijk alleen nog de laatste stapjes richting topfit. Kleine stapjes, die vooral even mentaal schakelen lijken te zijn.”
Veel vertrouwen
De 22-jarige spelbepaler is daarbij vol lof over de aanpak van het nieuwe technisch duo Ruben Schelbert en Jelle Melkert.
,,Zij zijn super en geven mij de ruimte waar dat nodig is. Daarnaast laten ze me ook erg vrij in het spel leiden en dat ligt mij wel. Ruben laat de spelers veel meedenken over het spelplan voor komend seizoen. Waar dat nodig is, stuurt hij dan bij. Ik heb er veel vertrouwen in dat het goed komt, zowel met mijzelf als met de prestaties van het team. De ontwikkelingen tot nu toe zijn in elk geval erg positief”, aldus de laatste jaarstudent technische bedrijfskunde.
Quintus moet het komend seizoen doen zonder de in de BENE-League ervaren Ard Vollebregt, Alex Koop, Paul Vis en Yannick Boers. Bovendien verlieten tot teleurstelling van de technische leiding de jeugdige talenten Evan de Lange, Thimo Axt (beiden Volendam), Hidde van Oorschot en Olav Scholtes (beiden Aalsmeer) onverwacht de Heulse club. Gelukkig bleven sterkhouders als Jordi van Erp, Jordan Beukman, Marc de Vreede en Troy Oranje de club trouw.
Geen wegloper
Over de reden dat hij is gebleven, is Jordi van Erp duidelijk: ,,Ik kan nog veel leren van trainer Ruben Schelbert. En ik wil niet zomaar weggaan zonder eerst iets te hebben gepresteerd bij de club. Ik ben geen wegloper. Dat heb ik bij mijn vorige club Olympia ’89 ook niet gedaan. Door een jaar vol pech en blessures heb ik nog niet veel kunnen betekenen voor Quintus. Daar wil me dus eerst nog waarmaken. Ik heb afgelopen jaar nog niets kunnen laten zien, dus eerst maar presteren met Quintus in de eredivisie”, is de verstandige redenering van de intelligente midopbouwer.
AD SPORT/Peter Lotman
