TRAINER SAPONJIC VERLENGT BIJ QUINTUS
Het belangrijkste nieuws bij Quintus was, dat trainer/coach Neso Saponjic zijn contract heeft verlengd bij de Heulse club. Ondanks aanbiedingen van andere clubs heeft de ambitieuze oefenmeester besloten met zijn staf verder te bouwen aan het huidige team met jonge talenten. ,,Ik zie voldoende mogelijkheden en we zijn ook bezig met het aantrekken van versterkingen. Dat biedt voldoende perspectief voor mij om hier door te gaan”, aldus Saponjic.
Quintus won de altijd lastige uitwedstrijd bij Aristos met 27-30 en dat leverde twee belangrijke punten op. Het was een moeizame overwinning in een wedstrijd waar de Heulse spelers meer met zichzelf worstelden dan met de sterk spelende tegenstander.
De thuisclub speelde, zoals vaker, veel met zeven tegen zes. ,,En dat was lastig te verdedigen”, vond coach Neso Saponjic.
Rick van Ravesteijn (7), Xavi Björkström (5), René de Bakker (4) en Dexter de Groot (4) waren de beste schutters bij Quintus.
VROUWEN QUINTUS GEEN KANS OP PRIJS
De vrouwen van Quintus verloren in kampioenspoule A thuis met 21-24 van SEW en door die tweede verliespartij kan het team van trainer/coach Dirk Loose niet meer in aanmerking komen voor de prijzen.
Bij de rust was het 10-12 voor de Noord-Hollandse titelkandidaat. Keepster Senna van Galen was uitblinkster samen met Gedy de Raaf, die elf keer raak schoot.
Dit jaar bestaat Quintus handbal 75 jaar en dat willen we natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. In een serie van verhalen op deze website blikken we terug op de geschiedenis van onze club. Een geschiedenis die uiteraard door de leden is geschreven. Dit keer gaan we het hebben over de rijke historie van onze damesselectie.
Start van de damesselectie
Het dameshandbal heeft een lange en indrukwekkende geschiedenis bij Quintus, vol met successen, hoogtepunten, en dit heeft geleid tot vele onvergetelijke momenten die we hier onmogelijk allemaal kunnen beschrijven!
Vanaf de start bleek Quintus handbal een sterk damesteam te kunnen formeren (de damesselectie), dat sportief meetelde in de regio. In de beginjaren werd er door de dames nog elfhandbal gespeeld. Al in het seizoen na de oprichting in 1950 werd de damesselectie van Quintus kampioen en promoveerde direct. Het jaar daarop volgde opnieuw promotie, waarmee onze dames lieten zien dat ze de ambitie hadden om tot de top te willen behoren.
In 1953 speelde Quintus in de 1e klasse en het duurde niet lang voordat ze zich verder omhoog werkten. Ze promoveerden naar de Diocesane Klasse, waar ze in 1957 DIOCEES kampioen werden. De stijgende lijn zette zich voort en in 1959 speelden de dames in de Afdeling 1e klasse, wat opnieuw een teken was van hun groeiende kracht van het Heulse binnen het dameshandbal.
Naast succes, ook spanning om degradatie
De jaren zestig brachten nieuwe uitdagingen en successen. In 1964 promoveerden de dames naar de Hoofdklasse (het toenmalige hoogste niveau van Nederland). Maar succes brengt ook spanning met zich mee.
In het seizoen 1970-1971 moesten de dames een beslissingswedstrijd spelen tegen Verburch om degradatie uit het hoogste niveau te voorkomen. Dit werd een historische wedstrijd, die plaatsvond op zaterdag 20 maart op neutraal terrein in De Buitenhof in Delft. De 960 zitplaatsen in de sporthal waren verre van genoeg om de enorme menigte te huisvesten: ruim 1000 enthousiaste supporters – bewapend met toeters, bellen en spandoeken – waren naar Delft gekomen om hun team aan te moedigen. Na een zenuwslopende strijd trok Quintus aan het langste eind met een 6-5 overwinning. Toen het laatste fluitsignaal klonk, stormde alles wat Quintus was het veld op. Het bleef die avond nog lang onrustig in Kwintsheul.
Bekersucces en internationaal succes
In 1979 bereikten de dames de eerste bekerfinale, die werd gespeeld in het prestigieuze AHOY met een capaciteit van 7000 toeschouwers. Heel Kwintsheul liep uit voor deze bijzondere gebeurtenis. Na een spannende wedstrijd tegen V&K uit Groningen won Quintus de beker, wat het startsein was voor een groot feest in het dorp. De dames werden als heldinnen onthaald in Kwintsheul, waar ze in een open kar door het dorp werden gereden, met de muziekvereniging Sint Gregorius voorop en juichende supporters langs de kant.
De dames van Quintus zouden na 1979 nog negen keer de bekerfinale halen, waarvan vier keer gewonnen. Succes op nationaal niveau bracht Quintus steeds naar het internationale podium. De dames maakten hun Europese debuut in 1979 in de Europacup 2 tegen ISKRA Partizanske in Slowakije – een mijlpaal in de clubgeschiedenis. We hebben vervolgens ook nog in Rusland (Moskou, tweemaal), Oekraïne, Litouwen, Kroatië, Spanje, Turkije, Finland, Griekenland, Portugal en Zwitserland wedstrijden op Europees niveau mogen spelen.
Westlandse samenwerking in Handbal Combinatie Westland (HCW)
In het seizoen 1994-1995 werd er voor de eerste keer aan de competitie in de eredivisie deelgenomen als HCW. Dit was een samenwerking tussen Quintus en Westlandia (aangezien hier speelsters in speelden die ook actief waren in Oranje).
Historisch uit die tijd is vooral de halve finale in Kwintsheul van de beker tegen Volewijckers (het huidige VOC), waarin beide coaches met een rode kaart naar de kleedkamer werden gestuurd. Na verlenging werd deze wedstrijd door HCW verloren. Toch mocht er in het tweede jaar, door de tweede plaats in de competitie, Europacup handbal gespeeld worden tegen Frankfurt am Oder.
In 1997 stopte de samenwerking in de vorm van HCW, mede omdat de andere Westlandse clubs weigerden om speelsters af te staan aan het samenwerkingsverband. Quintus kreeg de eredivisieplaats terug.
Nationaal succes in de 21e eeuw
In de seizoenen 2005-2006 en 2006-2007 werd de “triple” gewonnen: Nationaal kampioen, Nationale beker en de Supercup! Onder leiding van René Romeijn bleef Quintus dames 1 maar liefst 60 wedstrijden op rij ongeslagen! Nadat de NHV-beker in de seizoenen 2005-2006, 2006-2007 en 2007-2008 driemaal op rij gewonnen was, mocht de nationale NHV-beker behouden worden en die pronkt sindsdien in de prijzenkast in de hoek van de kleine kantine. In 2008 kwam er een einde aan de dominantie van Quintus in het dameshandbal.
In 2018 wonnen de dames opnieuw de Supercup, en in 2019 volgde de winst in de beker. Toch werd het daarna moeilijker om prijzen te winnen. Veel speelsters trokken naar het buitenland of werden weggekaapt door concurrent VOC. Ondanks deze tegenslagen bleven de dames op internationaal niveau actief. Vanaf 2013 tot 2019 speelde Quintus onafgebroken in Europese competities zoals de Europacup, EHF-cup en Challenge Cup – iets wat mede mogelijk werd door trouwe sponsoring, acties vanuit de speelsters zelf en een sterke organisatie.
Trots
De successen in het dameshandbal werden in onze club gebouwd uitgaande van succesvolle lichtingen bij de jeugd (op basis van een goede eigen jeugdopleiding en clubcultuur). Hierdoor kon de positie in de top van het Nederlandse dameshandbal al meer dan 50 jaar behouden worden. Sommige speelsters van onze club kregen op basis van hun prestaties een uitnodiging voor een Oranje-selectie en namen deel aan een (jeugd)EK en/of WK of sommigen zelfs aan de Olympische Spelen.
We hebben nu veel mooie momenten uit onze geschiedenis van de damesselectie nog niet benoemd, maar dan kunnen we een heel boek volschrijven. De geschiedenis van de damesselectie van Quintus is er een van doorzettingsvermogen, passie en strijd. Van de eerste successen in de jaren ’50 tot de Europese campagnes in de 21e eeuw: de dames van Quintus hebben hun naam voor altijd gevestigd in het Nederlandse handbal. Daar zijn wij trots op!
Vorige week verscheen in het AD een artikel van Till Behne over ons rolstoelhandbal jeugdteam. Zij interviewde daarvoor Birgitte Eekhout.
Quintus is een belangrijke naam in het (Westlandse) handbal en de club heeft dan ook vaak een leidende rol, bijvoorbeeld in het rolstoelhandbal. Met twee grote jubilea in het vooruitzicht, kwam het idee om een rolstoelhandbal jeugdteam op te zetten. Birgitte Eekhout: ,,Het enthousiasme van de kinderen spat er elke week weer van af. Ze stralen van oor tot oor.”
Foto: Thierry Schut
Vertel, waarom een rolstoelhandbal jeugdteam?
,,Bij Quintus vieren we twee jubilea. De club is 75 jaar geleden opgericht en het volwassen rolstoelhandbalteam bestaat dit jaar 10 jaar. Zo is het idee ontstaan om een jeugdteam op te zetten. Daar zijn we begin dit seizoen, in september, mee gestart, met eerst drie proeftrainingen. We hebben inmiddels een team van vijf kinderen. Deze kinderen, in de leeftijdscategorie van 10 tot 16 jaar, staan of zitten elke week weer te trappelen. We trainen iedere zaterdag van 10.30 tot 12.00 uur. Ze stralen steeds van oor tot oor. Zo mooi om te zien. Daar worden we heel blij van.”
En hoe gaat het nu verder met jullie activiteiten?
,,Een volwaardig team bestaat uit zes spelers, maar een groep van minimaal tien zou ideaal zijn. De droom is natuurlijk dat er meer rolstoelhandbal jeugdteams komen zodat we een competitie kunnen spelen. Bij ons volwassenen is dat ook gelukt, dus waarom nu ook niet? Veel clubs en gemeenten kijken nieuwsgierig naar ons, dus wij moeten het goede voorbeeld geven.”
Wat heb je nodig om dit te laten slagen?
,,Inclusiviteit op sportclubs, of elders in de maatschappij, is nog niet vanzelfsprekend. Maar dat is natuurlijk een proces. Wij zetten onze schouders eronder om dat voor elkaar te krijgen, en daar helpt onze Westlandse mentaliteit natuurlijk wel bij. Naast het vinden van genoeg enthousiaste spelers, en de randvoorwaarden zoals materiaal en geschikte rolstoelen, is het zoeken naar trainers nog een flinke uitdaging. Mensen die dat leuk vinden, rolstoel of niet, zijn zeer welkom! We zijn voor iedereen bereikbaar via rolstoel@quintushandbal.nl.”
Bron: Algemeen Dagblad – Till Behne
Lees hier het originele artikel op ad.nl (voor abonnees van het AD).
Spaans-Finse ’tomatenplukker’ Xavi (19) op zijn plek bij Quintus
Op 24 maart verscheen in het AD een artikel van Peter Lotman over onze Xavi Björkström.
Met twee Finse ouders en geboren en getogen in Spanje was het wel even wennen voor Xavi Björkström in de tuindersgemeenschap in Westland. Andere cultuur, andere humor, ander klimaat. Maar inmiddels is de 19-jarige handballer bij Quintus volledig geacclimatiseerd.
De Nederlandse taal is Xavier (roepnaam Xavi) Björkström nog niet helemaal machtig. ,,Verstaan gaat wel”, zegt hij, ,,Maar een gesprek voeren is lastig. Dat gaat vaak te snel.” Dus wordt het een tweespraak in drie talen: beetje Nederlands, vooral Engels en wat Spaans. Waarbij wel direct duidelijk wordt dat de talentrijke opbouwspeler goed kan uitleggen hoe hij over bepaalde zaken denkt. Hij handbalt net zoals hij praat: weloverwogen en intelligent.
Foto: Patrick Dolkens
Hij moet lachen als hij vertelt over dat tomatenplukken. ,,Ik wil graag mechanical engineering gaan studeren. Dat deed ik in Spanje ook al en moet ik hier weer oppakken. Maar voorlopig werk ik bij tuinder Roel de Bakker in het bedrijf. Ik ben een echte tomatenplukker. Roel heeft mij als sponsor met van alles geholpen. Huisvesting, werk en geld. Hem ben ik dus bijzonder dankbaar dat ik hier kan handballen.”Die keuze voor Quintus was uiteindelijk niet zo moeilijk, vertelt hij. ,,Ik heb ook bij Aalsmeer meegetraind toen ik in augustus naar Nederland kwam. Daarna bij Quintus en dat beviel me gelijk het beste. Ik had het gevoel dat ik die gasten al lang kende en ik voelde me hier meteen thuis. Ook kende ik de club nog, want ik was drie jaar geleden hier op een toernooi met een juniorenteam.”
Björkström speelde twaalf jaar bij Balonmano Mijas in Malaga en kwam op voorspraak van Rob Luijendijk, de voormalige Haagse topkeeper, naar Nederland. ,,Handbal zit bij ons in de familie. Mijn vader en opa waren goede handballers. En ik heb twee oudere broers die ook op hoog niveau speelden. Ik wilde zelf altijd graag in verschillende landen spelen en daarom ben ik naar Nederland gekomen.”
Onlangs ontving Björkström een invitatie voor de nationale ploeg van Finland. Eerder al maakte hij deel uit van Finland onder 20 jaar. Hij is niet het type krachtpatser. Hij oogt slank en is met zijn 1.85 meter. atletisch ,,Toch eet ik heel veel”, legt hij uit. ,,Ik wil ook aankomen in gewicht, maar dat lukt nog steeds niet. Mijn metabolisme werkt snel. Ook ben ik veel in het krachthonk en dat zal wel gaan helpen.”
Nu nog moet hij het vooral hebben van zijn één-op-één passeerbeweging met sidestep. ,,Daar scoor ik goed mee, maar ik zou ook meer van afstand willen schieten”, noemt hij zijn verbeterpunt.
De vaste kracht, die zaterdagavond met 21-22 verloor van regiogenoot en koploper WHC/Hercules, wordt daarbij geholpen door coach Neso Saponjic. ,,Een fantastische man. Als trainer is hij geweldig, maar ook als mens is Neso super. Hij helpt je overal mee en luistert altijd naar jouw problemen. Hij komt vaak hard over en dat is hij ook wel. Soms kan hij fel uitvallen, maar ik vind dat prima. Ik heb in Spanje meer trainers zoals hij gehad en ik hou er wel van. Niet iedereen kan daar tegen, maar je wordt wel scherp gehouden”
Zelfvertrouwen
Na de openingswedstrijd van dit seizoen tegen Hellas, die in een gelijkspel eindigde, maakte Quintus lastige tijden door. Pas de laatste weken wordt er weer meer gewonnen. ,,De verwachtingen waren hoog na die eerste partij”, erkent Björkström. ,,Ik heb veel met oudere spelers in het team gehandbald. Dat heeft mij veel zelfvertrouwen gegeven. Ons team bij Quintus is nog jong en dat is wel eens moeilijk. Maar er zit zó veel kwaliteit in, dus dat moet goedkomen”, verwacht de talentrijke handballer én tomatenplukker.
Bron: Algemeen Dagblad – Peter Lotman
Lees hier het originele artikel op ad.nl (voor abonnees van het AD).
WHC/HERCULES TOCH WEER DE BESTE TEGEN OPVALLEND STERK QUINTUS
Mooi was het allemaal niet, maar spannend in alle opzichten wél. De streekderby tussen Quintus en WHC/Hercules kende een bizar verloop met uiteindelijk de Hagenaars als moeizame winnaars: 21-22. De beide coaches gaven de beste indruk van het duel. Wesley Hage van het Combinatieteam: ,,We hebben gewonnen en daar gaat het om.” En collega Neso Saponjic: ,,We hadden tenminste één punt verdiend.”
Beide conclusies sloegen de spijker op de kop. Uiteraard was voor WHC/Hercules een overwinning in de race om de titel en promotie het allerbelangrijkste. Wat dat betreft was de missie dus geslaagd. Maar je mag van de trotse koploper van de eredivisie toch eigenlijk wél verwachten, dat ze ook nog handbal van een behoorlijk kaliber laten zien.
Dat ontbreekt er de laatste weken zichtbaar aan. Ruim driekwart van de competitie speelde de ploeg van coach Hage sprankelende partijen met steeds een mooie overwinning. De ogenschijnlijk onaantastbare eerste plaats was de beloning.
ZAND IN DE MACHINE
Maar er komt steeds meer zand in de geoliede machine. De aanvalscombinaties verlopen stroef en (te) veel technische fouten kenmerken het rommelige spel.
Het is voor Hage en zijn adepten niet te hopen, dat zij in het zicht van de haven alsnog stranden.
,,Dat gaat echt niet gebeuren”, aldus Hage grootmoedig. ,,We zitten even in een dipje en de overwinning van vandaag tilt ons daar wel overheen.”
Voor degenen die zelf ooit om de titel hebben gespeeld, zal het verval niet vreemd overkomen. De spanning neemt toe en daarmee de druk. Slechts een enkele speler (Frank Meeuwisse, Lars Hemmes) heeft die mentale belasting van het kampioen moeten worden eerder meegemaakt. Voor de rest van de jeugdige formatie is het allemaal nieuw.
Bovendien wil nu wekelijks elke tegenstander juist van de lijstaanvoerder winnen. Alles wordt uit de kast gehaald om WHC/Hercules te laten struikelen.
BOVEN ZICHZELF UITGESTEGEN
Dat gold óók voor Quintus, dat een optimaal gemotiveerde partij speelde en boven zichzelf uitsteeg. Vorige week verloren de mannen van Saponjic nog ruim van het laag geklasseerde Rapiditas. Dit keer echter, tegen aartsrivaal Hercules, was de weerbaarheid ver boven de honderd procent. Dát is ook wat de immer fanatieke Saponjic graag wil zien.
,,Er is geknokt, gebikkeld, met maar één doel voor ogen: winnen, winnen en nog eens winnen. Jammer genoeg kunnen ze dat niet elke week opbrengen. Maar dat komt nog wel”, aldus de glunderende oefenmeester.
De thuisclub begon met een uitblinkende Jorian Baauw overrompelend. De latere Man-of-the-Match schoot vier keer op een rij raak en dat verraste de Haagse defensie. Spijtig voor Quintus was, dat de linkshander in het verdere verloop van de partij te veel zijwaarts zijn acties inzette in plaats van de dreiging vooruit te handhaven.
De 10-7 voorsprong was verdiend, al had WHC/Hercules de achterstand bij de rust al weer omgebogen naar 11-12. In die periode maakten de beide doelverdedigers Thijs van Zeijl (stopte wéér een strafworp) en Ofke Teekens al veel indruk.
ONGEKENDE SPANNING
In het tweede half uur hetzelfde spelbeeld. Een knokkend Quintus en een worstelend Hercules. Veel overtredingen en dito tijdstraffen, waarbij hoogstaand handbal ver te zoeken was. Toch genoten de toeschouwers volop vanwege de ongekende spanning.
Bij 18-15 kwamen de Westlanders op een ruime voorsprong met nog een kwartiertje op de klok. Een sensatie hing in de lucht. In die fase vervulden opnieuw de keepers Teekens en Van Zeijl met hun stops een hoofdrol.
Even veerde het Combinatieteam op en door doelpunten van Koen Houdijk (zoals altijd onvermoeibaar), Ziggy Eijsenring (2x slim en handig) en Ole Poeth (perfecte lob) was het plotseling 18-19 voor de bezoekers.
In de resterende minuten pakte Troy Oranje nog even zijn Moments of Fame. Vanuit de linkerhoek bracht hij zijn ploeg met knappe treffers terug tot 19-19 en 20-21. De gelijkmaker hing in de lucht, maar de sterk spelende Tim Frenk bracht met nog minder dan dertig seconden te gaan de Hagenaars in veilige haven. De man-to-man van Quintus leverde nog wel een doelpunt op van Oranje, maar de tijd was tekort om er een gelijkspel uit te slepen: 21-22.
En zo eindigde de tumultueuze broederstrijd in een uitbarsting van vreugde bij WHC/Hercules en in diepe droefenis bij Quintus, dat vond dat het recht had op een beter resultaat. Typisch dus weer zo’n partij waarin de ene ploeg (WHC/Hercules) de punten pakte en het andere team (Quintus) de complimenten kreeg.
WEDSTRIJDRAPPORT
Amusementswaarde (***): We hebben als liefhebber van mooi handbal geaarzeld of het slechts twee sterren waren. Maar de spanning, de strijdlust en het grillige scoreverloop rechtvaardigen toch wel de drie sterren. Tot de laatste seconden zaten de supporters op het puntje van de stoel en dat is ook wat waard.
Scheidsrechters (*): Het is een hard oordeel voor Adri Holierhoek en Wim Palts, maar we ontkomen niet aan deze lage waardering. Veel van hun beslissingen waren discutabel en vaak onbegrijpelijk. De voordeelregel liep niet, de aanvallende fout werd herhaaldelijk verkeerd geïnterpreteerd, de loopregel klopte niet. En tot overmaat van ramp hadden zij 17 (!) tijdstraffen en een directe rode kaart nodig om het duel in goede banen te leiden. Volstrekt onnodig, maar blijkbaar hadden zij zich voorgenomen om de derby kort te houden uit angst dat het uit de hand zou lopen. Jammer, want zij drukten hierdoor een veel te zwaar stempel op het verloop van de partij.
Man-van-de-Wedstrijd: Jorian Baauw viel die eer ten deel, maar dat had wat ons betreft ook keeper Ofke Teekens mogen zijn dankzij de vele reddingen.
Doelpunten Quintus: Jorian Baauw (5), Youri Schutte (4), Xavi Björkström (3), Rick van Ravesteijn (3), Troy Oranje (3), Ali Ahmedov (1), Sebastiaan Strijers (1) en Dyon de Graaf (1).
Doelpunten WHC/Hercules: Tim Frenk (6), Ziggy Eijsenring (4), Ole Poeth (2), Koen Houdijk (2), Sil Klompé (2), Jonah Baak (2), Stan Zwinkels (1), Mauro van der Wiel (1), Frank Meeuwisse (1) en Thijs van Zeijl (1).
AD Sport: Peter Lotman | Foto: Max van Zijderveld
Mis deze unieke kans niet en zet uw bedrijf in de spotlights op het wedstrijdtenue van onze herenselectie!
In onze thuishaven, de onlangs gerenoveerde en duurzame Eekhout Hal – de meest duurzame sporthal in de regio – speelt onze talentvolle en jeugdige herenselectie in de eredivisie van het Nederlandse handbal: de Next Handball League.
Behalve dat de spectaculaire thuiswedstrijden niet alleen veel toeschouwers trekken, worden de wedstrijden ook volop bekeken via de livestreams op YouTube en Eyecons. Daarnaast is de regionale pers regelmatig aanwezig, wat resulteert in publicaties online en in diverse huis-aan-huisbladen.
Voor de komende drie jaar zijn wij op zoek naar bedrijven die zich willen verbinden aan deze ambitieuze groep spelers door hun bedrijfsnaam op het wedstrijdtenue te laten plaatsen.
Bent u als bedrijf enthousiast over teamspirit, fysieke uitdagingen en dynamisch spel? Neem dan contact met ons op om de sponsormogelijkheden te bespreken! Mail ons via sponsorcommissie@quintushandbal.nl.
Foto: Max van Zijderveld
In het weekend van 4, 5 en 6 april staan er volop activiteiten gepland op de Quintus-accommodatie! Vrijdag trappen we af met een reünie/jubileumfeest (VetHeuls Live) ter ere van het 75-jarig bestaan van Quintus Handbal. Zaterdagmiddag is het tijd voor de jeugd om zich uit te leven tijdens de Qlympics. Zaterdagavond barst het feest los met Dorstig FOUT! Zondag sluiten we het weekend af met VetHeuls, waar je kunt genieten van een pubquiz, het Rad van Fortuin en de superloterij.
Meld je aan voor de evenementen via de onderstaande links:
We zien je graag tijdens het Quintus Weekend!
STERK QUINTUS KLOPT VOC
De vrouwen van Quintus leverden de meest opvallende prestatie. In de laatste reguliere competitiewedstrijd klopte het team van trainer/coach Dirk Loose knap met 28-21 het sterke VOC Amsterdam. Bij de rust keek de thuisclub nog tegen een 9-12 achterstand aan.
Na het wisselen gooide Quintus alle schroom van zich af en speelde frank en vrij. Ook waren de aanvalsacties veel doelgerichter. De kansen werden beter afgemaakt en de dekking greep effectiever in.
Verheugend was de terugkeer van Jara Datthijn, die na de zware kruisbandblessure haar rentree maakte. Zij mocht twee strafworpen nemen en zij deed dat als vanouds onberispelijk.
Keepster Lois van Ruijven blonk uit met een serie belangrijke stops. Gedy de Raaf werd mede dankzij haar zeven doelpunten Speelster-van-de-Wedstrijd.
Doelpunten Quintus: Gedy de Raaf (7), Phoebe Muller (4), Lois van Velzen (4), Lieke van Zundert (3), Mirthe de Jong (2), Jara Datthijn (2), Floor van Kester (2), Stacey Zuiderwijk (1), Joy Grootscholten (1) , Sanne van den Arend (1) en Esmee Verbeek (1).
FLINKE MISSTAP QUINTUS
De mannen van Quintus maakten een flinke misstap bij het laag geklasseerde Rapiditas in Weert. De ploeg van trainer/coach Neso Saponjic verloor opvallend ruim met 30-22 na een sterke reeks van de afgelopen weken.
Saponjic was dan ook woedend en teleurgesteld tegelijk. ,,Wij hebben bagger slecht gespeeld. De afronding was bedroevend van alle spelers. We hadden tenminste twintig vrije kansen die allemaal werden gemist. Dat mag op dit niveau niet gebeuren.”
Wat Saponjic ook probeerde met omzettingen in de aanval en de dekking, niets hielp.
,,Na de goede partijen van de laatste weken met veel energie verliezen we nu kansloos in plaats van dat we juist klimmen op de ranglijst. Goed in de spiegel kijken met z’n allen en de rug rechten voor de resterende wedstrijden.”
De boze trainer vond het niet nodig om spelers te benoemen, omdat iedereen beneden zijn normale niveau bleef.
AD sport: Peter Lotman |
‘Promotie naar de eredivisie was onvergetelijk’
Op 12 maart verscheen er in de Westlandse versie van het Algemeen Dagblad een uitgebreid artikel van Peter Lotman over het 75-jarig jubileum van onze club en haar rijke historie.
Handbalvereniging Quintus bestaat 75 jaar en dat wordt 4 april uitbundig gevierd. In al die jaren speelde de Heulse club een belangrijke rol in de handbalsport. Niet alleen in Westland, maar in heel Nederland en zelfs in Europa.
Eerst even terug naar de oorsprong. Waar komt de naam Quintus vandaan? Er doet een anekdote de ronde in Kwintsheul over het ontstaan van die naam. De Romeinen streken eeuwen geleden neer in Nederland en dus ook in Westland. Een bezettingsleger groef een waterweg bij Kwintsheul, nu bekend als de Lange Watering. De Romeinse veldheer die daartoe de opdracht gaf, heette: inderdaad… Quintus. Via de overlevering is die naam bewaard gebleven en gekoppeld aan de sportvereniging.
Anderen beweren weer dat de naam is ontstaan omdat Quintus het Latijnse woord voor ‘vijfde’ is. De vereniging die in 1950 werd opgericht, was namelijk de vijfde handbalclub in het Westland.
Ien Ammerlaan-Raaphorst was destijds de drijvende kracht achter de oprichting van de handbalclub voor vrouwen. Elk zichzelf respecterend dorp begon een handbalclub en Kwintsheul wilde niet achterblijven. Op 25 april 1950 werd Quintus opgericht in de voorkamer van de boerderij van Arie Raaphorst. De mensen van het eerste uur, onder wie Ien Ammerlaan, Nel Damen, Jo Jansen en Wim van Zeijl konden niet bevroeden dat Quintus zou uitgroeien tot een markante handbalclub met aansprekende prestaties.
Die twee onvergetelijke landstitels achter elkaar bijvoorbeeld. In de seizoenen 2006 en 2007 met René Romeijn als coach. In de verlenging werd er gewonnen van V&L met 29-30, het laatste schot vloog erin. ,,Ik probeerde rustig te blijven”, zegt Romeijn, ,,Maar ik geef eerlijk toe: die wedstrijd was erg slecht voor mijn rikketik.” Quintus prolongeerde de landstitel. ,,Maar veel speelsters bleven onder hun normale niveau vanwege de zenuwen.”
De vrouwen van Quintus werden landskampioen na een sensationele wedstrijd tegen V&L. Foto: Marcel van Hoorn
Vedetten
De sterren Maura Visser en Yvette Broch werden naderhand internationale vedetten bij buitenlandse topclubs. ,,De rit door Kwintsheul en Wateringen in de authentieke paardentram was onvergetelijk.”
Joke Verbraeken, Toos Alsemgeest en Joke Lekkerkerk zijn speelsters die ook al in een eerdere periode hun sporen hebben verdiend bij de Heulse club. Zo was Quintus in 1979 de winnaar van de eerste handbalbeker van de bond, door in Ahoy het Groningse V&K te kloppen. Verbraeken was erbij en werd naderhand voor haar vele werk erelid en koninklijk onderscheiden. ,,Het was de eerste grote prijs voor Quintus. Heel bijzonder om in Ahoy te spelen en met een bizar lage uitslag van 7-5.”
Supporter werd ze daarna van haar zoon Mario in het eerste team en nu van kleinzoon Vin Verbraeken in de hoofdmacht van Quintus.
Naderhand volgden talloze Europa Cup-wedstrijden in onder meer Oekraïne en later in Spanje, Turkije, Griekenland. Diverse trainers waren verantwoordelijk voor al die successen: René Zwinkels, Alex Curescu en de al eerder genoemde Romeijn.
Met Zwinkels won Quintus de Supercup en de nationale beker. Ook haalde het de halve finale van de Europa Cup tegen Malaga. ,,Maar het meest bijzonder was toch wel het winnen van de Ananas Cup in de coronatijd”, herinnert Zwinkels zich. ,,Dat was een alternatieve competitie in lege sporthallen en met al die testen vooraf. Trainen in kleine groepjes een heel eind uit elkaar. Het was allemaal spookachtig en bizar. Maar het winnen van die beker tegen Venlo was geweldig. Ik heb nog nooit een team zo uitbundig gezien.”
Feest na winst van de Supercup. Foto: Soenar Chamid
Ook de mannen timmerden flink aan de weg. In de periode met de legendarische Jan Alma als oefenmeester haalden de Westlanders in 2001 zelfs de Europa Cup tegen het IJslandse Haukar. De befaamde Haagse broers Patrick en Fabian van Olphen, die later furore maakten bij buitenlandse topclubs, maakten deel uit van die succesformatie.
Veel publiek
,,Een onvergetelijke periode”, herinnert Quintus-icoon Jan van Kester zich nog goed. ,,De ‘periode Alma’ was enorm intensief en de prestaties waren opvallend goed. Promotie naar de eredivisie en de eerste Europese wedstrijden voor de heren. Er was steeds heel veel publiek in de hal.”
Marcel de Bakker, lid van de sectie topsport, was zelf speler in het eerste team. ,,Opvallend is dat nu de derde generatie handbalt in Quintus 1. Na mijn vader Boud speelden vijf broers in het eerste. Daarna zoon Marco en nu René, die nog steeds in het eerste team handbalt. Dat geeft toch wel aan dat Quintus een echte familieclub is”, zegt De Bakker trots. Naderhand werd Quintus zelfs kampioen van de eredivisie en speelde het twee seizoenen in de grensoverschrijdende Bene-League. Niels van Lier, nu lid van het organisatiecomité, maakte deel uit van die kampioensploeg.
,,De titel in de eredivisie was een hoogtepunt, vooral ook omdat we die behaalden met grotendeels allemaal jongens uit de eigen opleiding”, herinnert Van Lier zich nog goed. ,,De jaren daarna in de Bene-League hebben we op hoog niveau mooie wedstrijden gespeeld.”
Rolstoelhandbal
Tien jaar geleden voegde het vooruitstrevende Quintus een nieuwe tak toe aan de vereniging: het rolstoelhandbal. Onder leiding van onder anderen Joyce van Haaster zette de Heulse vereniging die nieuwe sport op de kaart in Nederland en daarna ook in het buitenland. ,,De gehandicapte handballers zitten niet langer in het verdomhoekje”, zegt ze met trots. ,,Ze worden niet meer in een hokje gestopt en kunnen volwaardig meedoen.”
Historisch was ook een demonstratiewedstrijd g-handbal met de deelname van de toenmalige burgemeester Sjaak van der Tak. ,,De hoogtepunten zijn oneindig”, zegt cultuurbewaker Jan van Kester. ,,Tijdens de reünie op 4 april zullen vast en zeker uitgebreid herinneringen worden opgehaald over die succesvolle jaren. Maar het einde is nog lang niet in zicht. Met de bloeiende jeugdafdeling die we nu hebben liggen er voor Quintus nog veel meer mooie jaren in het verschiet.”
Bron: Algemeen Dagblad – Peter Lotman
Lees hier het originele artikel op ad.nl (voor abonnees van het AD).
Nu de zon weer gaat schijnen, begint eerdaags voor onze jeugd ook het buitenseizoen. Een ideale mogelijkheid voor uw bedrijf om naamsbekendheid in de regio en zelfs daarbuiten op te bouwen en tevens de sportende jeugd van onze verenging te ondersteunen. Scoor snel een reclamebord langs ons verharde buitenveld!
Interesse om onze mooie club te helpen? Neem contact op met sponsorcommissie@quintushandbal.nl.
